«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 379

Ζήστε το παρόν «υλικής ζωής» είναι να έχουν την ευθύνη γι 'αυτό είναι μία και αδιαίρετη, η οποία δεν διαρκεί για πάντα, γιατί είναι υπό όρους και η οργανική ζωή υλικό.

Ποια φυσικά καταλήγει στο σημερινό παγκόσμιο χώρο όπου βρίσκεται, να ζήσει μια ορισμένη διάρκεια της παραμονής, ενώ η φυσική ύπαρξη, ντυμένη με ένα σώμα-ύλης, αναλώσιμων.

Ο προβληματισμός είναι επίσης κατανοητό ότι η επιθυμία της ανθρωπότητας ζει τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, ωστόσο, οι περιορισμοί της υλικής ζωής, είναι ένα γεγονός.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ληφθούν υπόψη, η οποία επικρατεί διότι επιβάλλει μια παραγγελία για το «νόημα της ζωής».

Ωστόσο, η πραγματικότητα αυτής της αλήθειας είναι ότι η ζωή παρουσιάζει όλο και πιο λογικό και αισθητή, η οποία είναι να ζήσει και να τελειώσει, όταν υπάρχει ανεπάρκεια οργάνων που η ανθρωπότητα έχει υποστεί.

Επειδή, το ανθρώπινο είδος σχηματίζεται από το σώμα οργανικής ύλης, αναλώσιμων, υπό τις προϋποθέσεις των φυσικών νόμων.

Συναφώς, το φαινόμενο της αποδόμησης λαμβάνει χώρα κατά το ότι είναι ικανή να αποικοδομήσιμα οργανικών υλικών και της διαφθοράς.

Αλλά αυτή η αντίληψη κυριαρχεί ως «πανόραμα», ήταν, για να χαρακτηριστεί μια ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης που θεωρείται ως πραγματική και αναπόφευκτη.

Μια «προορισμός» για την οποία η ανθρωπότητα έχει επίγνωση αυτού του γεγονότος, ειδικά επειδή ζει και πλούσια εμπειρία στην πράξη αυτό έκτακτης ανάγκης μη αναστρέψιμη.

Επειδή η γένεση η οποία είναι ο λόγος του είναι υπαρξιακή όσον αφορά την ανθρωπότητα, γιατί προετοιμάζονται να ζήσουν μια «οργανική και υλική ζωή»

Αυτό, όπως και τα πάντα στη ζωή, αυτό είναι το υλικό άκρα στο πρόσωπο της εξαφάνισης, όπως το θέμα, είναι τι θα συμβεί περίεργα ανθρώπινο είδος.


Κατά συνέπεια, και μετά από συζήτηση μας σχετικά με το θέμα της «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου,» υφαίνουν τις παρούσες εκτιμήσεις. António Cardoso