"Ο μη αναστρέψιμος χρόνος" (...) 398

"Ο μη αναστρέψιμος χρόνος" (...) 398

Από τον Αύγουστο του περασμένου έτους έχουμε αφήσει κενή τη σελίδα γιατί άλλα επείγοντα θέματα που επιβάλλουν την απαραίτητη συγκέντρωσή μας, ενόψει της ανάγκης να διατηρηθούν, είναι οι λόγοι για τους οποίους απουσιάσαμε προσωρινά.

Έτσι, ενόψει των ειδήσεων της φυσικής εξαφάνισης του Stephen Hawking αυτήν την εβδομάδα, δεν θα μπορούσα να αφήσω τη στιγμή να περάσει χωρίς τη σκέψη μας, η οποία πηγαίνει έτσι:

Ναι, πράγματι, αυτός ο άνθρωπος σηματοδότησε μια φορά, θεωρούν τη σύγχρονη μας, έζησε μέχρι πριν από λίγες ημέρες στιγμές μεγάλης «ephemerality» γιατί ας μόλις αυτή την εβδομάδα, σωματική αδυναμία του, που προκύπτουν από τον εκφυλισμό και το οργανικό υλικό.

Μετά από όλα έχουμε δίκιο όταν τονίζουμε την «αλήθεια» που είναι ευπαθή θέμα που υποβαθμίζει προφανώς την εμφάνιση των οργανικών διαφθοράς, δεδομένου ότι είναι κατασκευασμένα από αυτή την ιδιαιτερότητα, αμετάκλητα ηττήθηκε από υλικό θάνατο.

Αλλά συνεχίζοντας να μιλάμε για αυτόν τον άνθρωπο, είχαμε συμπτωματικά σημεία στα οποία συμφωνήσαμε απόλυτα και έχουμε το γεγονός ότι αν δεν φροντίσουμε αυτό το "πολυκατοικία" που κατοικούμε σίγουρα θα πληρώσουμε τον λογαριασμό "αργότερα".

Παρά το γεγονός ότι αγανακτεί ήδη ένα τέτοιο «δυσφορία» πώς αντιμετωπίζουμε τους φυσικούς πόρους στην παραμέληση, την παραμέληση και επιδείνωσαν την προθυμία να έχει και να κατέχει την απόλυτη οικονομικά συμφέροντα συμπίπτουν, με οποιοδήποτε τίμημα, ακόμη και για αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση την επιθυμητή ανθρώπινη ποιότητα ζωής, αφού το "τελευταίο που κλείνει την πόρτα".

Στην πραγματικότητα, για εμάς τους ανθρώπους, τέτοια ανευθυνότητα. Αυτός ο άνθρωπος που παρέδωσε το πνεύμα και που βρίσκεται σίγουρα στην "ανωνυμία", γιατί κανείς δεν ξέρει πού πήγε.

Παρόλο που έχουμε δηλώσει κατηγορηματικά ότι είμαστε θέμα, μια άλλη διάσταση της υπερφυσικής ζωής θα συμβεί στο σκέλος πνεύματος-ψυχής.

Βεβαίως, το «καθεστώς» ότι η κατανόηση του ανθρώπου είναι σε όσους το κατανοούν, δεδομένου του υποκείμενου σκοταδισμού, ίσως προμελετημένου (...).

Ότι δεν είναι δυνατόν ο σημερινός υλικός κόσμος να γνωρίζει μια άλλη διάσταση (...), διότι παρεκκλίνουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια (...);


Όντας αυτό που βιώνουμε την υλική ζωή που ζούμε είναι επιτακτική και μπορεί καν να δηλωθεί ότι είναι υποχρεωτικό να ζούμε στον σημερινό κόσμο στον οποίο ζούμε ντυμένοι με ένα φθαρτό υλικό σώμα.

Όσο για την πνευματική πλευρά, που πιστεύουμε ότι είναι η τελική μοίρα αυτού του ανθρώπου, ίσως ολόκληρης της ανθρωπότητας, όταν υποβληθεί στο τέλος μιας ζωής που ζει και τελειώνει στον σημερινό παγκόσμιο χώρο όπου εισάγουμε.

Είναι αλήθεια ότι έχουμε επίσης προβάλει σε αυτή την ανυπολόγιστη αλήθεια και σίγουρα δεν είναι ειρηνική στον τρόπο που την προσεγγίζουμε στα θέματα μας κάτω από τον τίτλο. "Ο μη αναστρέψιμος χρόνος" (...).

Είναι προφανές ότι αυτή την ίδια στιγμή που μας υποβιβάζεται, μαθαίνουμε να ζούμε μαζί της, να εκπροσωπούμε, με τον καθένα στο ρόλο του, με περισσότερο ή λιγότερο πρωταγωνιστή, αλλά αυτή είναι η ζωή.

Όσο για αυτόν τον άνθρωπο Stephen Hawking, θαυμάζουμε ομολογούμε ιδιαίτερα το θάρρος να αντιμετωπίσει το πρόσωπο μη αναστρέψιμη ασθένεια που έριξε αναπόφευκτα για μια υποτιθέμενη αδράνεια, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να τον νικήσει, γιατί πεισματικά απαντήσει σε αυτή την αντιπαλότητα.

Γράφοντας και συνεχίζοντας στην πεποίθησή τους «φυσικού ανθρώπου», που ήταν η ειδικότητα μαζί με το «mater ψυχή» του πίστευε, ο οποίος έπλεξε σημαντικές απόψεις και τις εκκρεμείς ειδοποιήσεις που διαμένουν σε «λουτρό νερού» καθ 'ομοίωσιν του " μικρή φλόγα "που καταναλώνεται (...).

Στην εποχή που ζούμε μετά από όλα, επίσης, είπαν στις ομιλίες μας ότι το άγχος της «ζει» του ανθρώπου είναι μια σταθερή και αυτός ο άνθρωπος δεν αποτέλεσε εξαίρεση σημαδεύτηκε από αυτό το καταραμένο ζωή «έζησε» σε μια ασταθή κατάσταση.

Συνεπώς, μένει να ευχηθώ στην ψυχή μου ειρήνη και η ζωή που έχει ζήσει "δυσαρέσκεια" μπορεί να αντισταθμιστεί σε μια άλλη διάσταση της ζωής ... για το έλλειμμα μιας ζωής που έπρεπε να ζήσει υπό αυτές τις συνθήκες.

Ελπίζοντας να αφήσουμε κάποιες περισσότερες γνώσεις για το θέμα μας, το «μη αναστρέψιμο του χρόνου». António Cardoso.
"O mi anastrépsimos chrónos" (...) 398

Apó ton Ávgousto tou perasménou étous échoume afísei kení ti selída giatí álla epeígonta thémata pou epiválloun tin aparaítiti synkéntrosí mas, enópsei tis anánkis na diatirithoún, eínai oi lógoi gia tous opoíous apousiásame prosoriná.

Étsi, enópsei ton eidíseon tis fysikís exafánisis tou Stephen Hawking aftín tin evdomáda, den tha boroúsa na afíso ti stigmí na perásei chorís ti sképsi mas, i opoía pigaínei étsi:

Nai, prágmati, aftós o ánthropos simatodótise mia forá, theoroún ti sýnchroni mas, ézise méchri prin apó líges iméres stigmés megális «ephemerality» giatí as mólis aftí tin evdomáda, somatikí adynamía tou, pou prokýptoun apó ton ekfylismó kai to organikó ylikó.

Metá apó óla échoume díkio ótan tonízoume tin «alítheia» pou eínai efpathí théma pou ypovathmízei profanós tin emfánisi ton organikón diafthorás, dedoménou óti eínai kataskevasména apó aftí tin idiaiterótita, ametáklita ittíthike apó ylikó thánato.

Allá synechízontas na miláme gia aftón ton ánthropo, eíchame symptomatiká simeía sta opoía symfonísame apólyta kai échoume to gegonós óti an den frontísoume aftó to "polykatoikía" pou katoikoúme sígoura tha plirósoume ton logariasmó "argótera".

Pará to gegonós óti aganakteí ídi éna tétoio «dysforía» pós antimetopízoume tous fysikoús pórous stin paramélisi, tin paramélisi kai epideínosan tin prothymía na échei kai na katéchei tin apólyti oikonomiká symféronta sympíptoun, me opoiodípote tímima, akómi kai gia aftó thétei ypó amfisvítisi tin epithymití anthrópini poiótita zoís, afoú to "teleftaío pou kleínei tin pórta".

Stin pragmatikótita, gia emás tous anthrópous, tétoia anefthynótita. Aftós o ánthropos pou parédose to pnévma kai pou vrísketai sígoura stin "anonymía", giatí kaneís den xérei poú píge.

Parólo pou échoume dilósei katigorimatiká óti eímaste théma, mia álli diástasi tis yperfysikís zoís tha symveí sto skélos pnévmatos-psychís.

Vevaíos, to «kathestós» óti i katanóisi tou anthrópou eínai se ósous to katanooún, dedoménou tou ypokeímenou skotadismoú, ísos promeletiménou (...).

Óti den eínai dynatón o simerinós ylikós kósmos na gnorízei mia álli diástasi (...), dióti parekklínoume ti tha symveí sti synécheia (...)?


Óntas aftó pou viónoume tin ylikí zoí pou zoúme eínai epitaktikí kai boreí kan na dilotheí óti eínai ypochreotikó na zoúme ston simerinó kósmo ston opoío zoúme ntyménoi me éna fthartó ylikó sóma.

Óso gia tin pnevmatikí plevrá, pou pistévoume óti eínai i telikí moíra aftoú tou anthrópou, ísos olókliris tis anthropótitas, ótan ypovlitheí sto télos mias zoís pou zei kai teleiónei ston simerinó pankósmio chóro ópou eiságoume.

Eínai alítheia óti échoume epísis proválei se aftí tin anypológisti alítheia kai sígoura den eínai eirinikí ston trópo pou tin prosengízoume sta thémata mas káto apó ton títlo. "O mi anastrépsimos chrónos" (...).

Eínai profanés óti aftí tin ídia stigmí pou mas ypovivázetai, mathaínoume na zoúme mazí tis, na ekprosopoúme, me ton kathéna sto rólo tou, me perissótero í ligótero protagonistí, allá aftí eínai i zoí.

Óso gia aftón ton ánthropo Stephen Hawking, thavmázoume omologoúme idiaítera to thárros na antimetopísei to prósopo mi anastrépsimi asthéneia pou érixe anapófefkta gia mia ypotithémeni adráneia, allá poté den katáfere na ton nikísei, giatí peismatiká apantísei se aftí tin antipalótita.

Gráfontas kai synechízontas stin pepoíthisí tous «fysikoú anthrópou», pou ítan i eidikótita mazí me to «mater psychí» tou písteve, o opoíos éplexe simantikés apópseis kai tis ekkremeís eidopoiíseis pou diaménoun se «loutró neroú» kath 'omoíosin tou " mikrí flóga "pou katanalónetai (...).

Stin epochí pou zoúme metá apó óla, epísis, eípan stis omilíes mas óti to ánchos tis «zei» tou anthrópou eínai mia statherí kai aftós o ánthropos den apotélese exaíresi simadéftike apó aftó to kataraméno zoí «ézise» se mia astathí katástasi.

Synepós, ménei na efchithó stin psychí mou eiríni kai i zoí pou échei zísei "dysaréskeia" boreí na antistathmisteí se mia álli diástasi tis zoís ... gia to élleimma mias zoís pou éprepe na zísei ypó aftés tis synthíkes.

Elpízontas na afísoume kápoies perissóteres gnóseis gia to théma mas, to «mi anastrépsimo tou chrónou». António Cardoso.