"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 398

"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 398

Sinds augustus vorig jaar hebben we deze pagina leeg gelaten omdat andere urgente thema's die onze noodzakelijke concentratie opleggen, met het oog op het noodzakelijke gebruik dat behouden moet blijven, de reden waren waarom we tijdelijk afwezig waren.

Dus in het licht van het nieuws van de fysieke verdwijning van Stephen Hawking deze week, kon ik het moment niet voorbij laten gaan zonder ons denken, dat als volgt gaat:

Inderdaad, deze man markeerde een tijd, overweeg dan onze hedendaagse, leefde tot een paar dagen geleden momenten van grote "vluchtigheid" Want laten we alleen deze week, haar fysieke storing, als gevolg van de degeneratie en organisch materiaal.

Na alles wat we hebben gelijk als we nadruk leggen op de "waarheid" dat we bederfelijke materie die duidelijk degradeert het optreden van organische corruptie, want we zijn gemaakt van deze specificiteit, onomkeerbaar verslagen door de dood materiaal.

Maar blijven praten over deze man, we samenvallende punten, die in perfecte overeenkomst en perfilhamos het feit dat ze geen zorgen voor dit "meervoud thuis", waar we zeker leven waren te betalen een "later" bill.

Hoewel kwalijk al zo'n "malaise" hoe we de natuurlijke hulpbronnen te behandelen in de verwaarlozing, de verwaarlozing en verergerd gretigheid om te hebben en beschikken over de ultieme de economische belangen overlappen, tegen elke prijs, zelfs voor dit stelt de wenselijke kwaliteit van het menselijk leven ter discussie, aangezien de 'laatste die de deur sluit'.

In feite, voor ons mensen, zo'n onverantwoordelijkheid. Deze man die de geest heeft overgegeven en die zeker in de "anonimiteit" ligt, omdat niemand weet waar het naartoe ging.

Hoewel we peremptorily hebben verklaard dat we materie zijn, zal er toch een andere dimensie van het bovennatuurlijke leven plaatsvinden in de geest-ziel-streng.

Zeker, de "status" die menselijk begrip heeft voor degenen die het begrijpen, gegeven het onderliggende obscurantisme, misschien met voorbedachte rade (...).

Dat het niet mogelijk is voor de huidige materiële wereld om een ​​andere dimensie te kennen (...), omdat we hebben geëxtrapoleerd wat er later zal gebeuren (...)?


Wezenlijk zijn om het materiële leven te ervaren dat we leven, is noodzakelijk en er kan zelfs gesteld worden dat het verplicht is om te leven in de huidige wereld waarin we leven gekleed in een vergankelijk materieel lichaam.

Wat betreft het spirituele aspect, waarvan wij geloven dat het de uiteindelijke bestemming is van deze man, misschien van de hele mensheid, eens onderworpen aan het einde van een leven dat leeft en eindigt in de huidige wereldruimte waarin we worden ingevoegd.

Het is waar dat we ook geëxtrapoleerd zijn naar deze onmetelijke waarheid en het is zeker niet vreedzaam in de manier waarop we het benaderen in onze thema's onder de titel. "De onomkeerbaarheid van de tijd" (...).

Het is duidelijk dat deze tijd ons ook tot slaaf maakt, dat we ermee leren leven, ons in zijn rol vertegenwoordigen, met meer of minder protagonisme, maar dit is leven.

Wat deze man Stephen Hawking, we bewonderen belijden vooral de moed om het gezicht onomkeerbare ziekte die onvermijdelijk gooide voor een vermeende traagheid, nooit gelukt om hem te verslaan confronteren, omdat hij koppig reageerde op deze tegenslag.

Schrijven en voortgezet in hun overtuiging van de "fysieke mens", die de specialty samen met haar "ziel mater" hij geloofde, die aanzienlijke uitzicht en uitstaande waarschuwingen weefde was dat het verblijf in "waterbad" de gelijkenis van de " kleine vlam "die wordt verbruikt (...).

In onze tijd hebben we in onze verhandelingen ook vermeld dat de angst om te "leven" voor mensen een constante is en dat deze man niet ontsnapt aan de regel die gekenmerkt wordt door deze anathema van het leven dat "geleefd" werd in een onstabiele situatie.

Het blijft dus aan mij om vrede te wensen in zijn ziel, en het leven dat "ontevredenheid" heeft geleefd kan gecompenseerd worden in een andere dimensie van het leven ... voor het tekort van een leven dat hij in deze omstandigheden heeft moeten leven.

In de hoop nog meer inzichten te krijgen over ons thema de "onomkeerbaarheid van de tijd". António Cardoso.