Η ζωή που ζούμε εκφράζεται όχι μόνο ως πραγματικότητα, (...), αλλά είναι συγκεκριμένα σε κάθε ένα από εμάς, κυρίως επειδή αισθάνονται τη ζωτικότητά σας.
Ένα χαρακτηριστικό σωματική, αλλά με δύναμη, η οποία είναι συγκεκριμένα υπαρξιακή επειδή καθορίζει την ίδια τη ζωή.
Αυτή η επίδειξη της ζωής είναι συγκεκριμένες (...), αναμφισβήτητο και απτό πράγμα που σημαίνει το πρόσωπο κυρίως και της ανθρωπότητας γενικότερα.
Πρόκειται για ένα βασικό στόχο να συνδεθεί η ζωή που υπάρχει στο τρέχον παγκόσμιο χώρο ως «πέρασμα εφήμερο».
Μια ορισμένη χρονοδιάγραμμα, το οποίο σημαίνει ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ως «διάρκεια ζωής».
Όπως και την απαίτηση να ζήσουν σε αυτόν τον υλικό κόσμο, δεδομένης της ζωής, η οποία καταλήγει αναπόφευκτα.
Είναι αδύνατο για την ανθρωπότητα να αναχωρήσει αυτό το «υπόθεση» προϋπόθεση «εκ των ων ουκ άνευ», χωρίς αυτό το σκεπτικό, δεν είναι κατηγορηματική, γιατί πρέπει να υλοποιηθεί, να περάσουν από την πρακτική δράση τους.
Για σε αυτή τη ζωή που ζούμε επιβάλλεται δυνάμει της παρούσας περιορισμό εξαντλητικό, είναι αναμφισβήτητο, ζουν αυτή την υλική ζωή ως «προθάλαμος» ήταν.
Μια προκαταρκτική κάτι που θα περίμενε κανείς (...) επειδή προηγείται το τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Για τη ζωή που έζησε, δεν είναι «σταθερό» έμμεσα συνδέεται με ένα «όρος» ως όρος, μια τελική, το οποίο μεταφράζεται για να ζήσουν, ενώ το υλικό της ζωής και οργανικά, πιθανότατα χρεοκοπία της.
Επειδή, δεν «ζει για πάντα», θα πρέπει να είναι «σκοπός» από τη μία πλευρά.
Και σχετικά ότι «σκοπός» που περιέχει ένα «ειδικό σκοπό».
Ένας σκοπός που έχει να φτάσει, να περάσει αυτή την κατάσταση των αναλώσιμων θέμα, έτσι γίνεται το ανθρώπινο είδος.
Επειδή η ανθρωπότητα έχει στο σύνταγμά της και οργανικό υλικό, ένα άλλο υπερφυσικό συστατικό, το οποίο είναι η ψυχή-πνεύμα.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το υλικό ειδικότητα, η οποία είναι το σώμα-ύλης, αναλώσιμων έσβησε στην τρέχουσα παγκόσμια χώρου όπου ζούμε.
Όσο για το υπερφυσικό στοιχείο, θα λάβει χώρα η «μεταμόρφωση», μια άλλη υπερφυσική διάσταση, η οποία δεν είναι experenciada στον παγκόσμιο κόσμο μας.
Επειδή δεν υπάρχει «απόρρητο» του στο πρόσωπο αυτής της γνώσης δεν είναι δυνατό να παρουσιάσει υλικό κόσμο, να γνωρίζουν τι συμβαίνει στο «υπερφυσικό»
Πρέπει να γίνει μια «ορισμένη ανταγωνισμός» εκ προμελέτης, έρχεται κάτω, και συγκεκριμένα: Ποιο είναι το υλικό που ανήκει στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο, να συναντηθούν.
Τι είναι το «υπερφυσικό» είναι άλλο ένα «καθεστώς», διατηρώντας έτσι τη σκοταδισμό τους.
Η προσδοκία ότι την ομιλία μας μπορεί να κάνει μερικές ακόμα σκέψεις για το θέμα της «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου.» António Cardoso
Sem comentários:
Enviar um comentário