"Ο μη αναστρέψιμος χρόνος" (...) 391

Η ζωή που ζούμε στον σημερινό παγκόσμιο χώρο όπου εισάγουμε, είναι "ατελής", γιατί σίγουρα εκπληρώνεται μία φάση, επομένως είναι απαραίτητη η διέλευση του άλλου σταδίου.

Αυτή η φάση, η παρούσα, η οποία είναι υποχρεωτική για να ζήσει κανείς στον παγκόσμιο χώρο, καθορίζει την «υλική ζωή», κυρίως επειδή η ανθρωπότητα οργανώνεται οργανικά από το σώμα-ύλη και την ψυχή, το πνεύμα.

Όχι ότι είναι επιθυμητό, ​​το ανθρώπινο είδος να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα, αλλά είναι μια επιτακτική ανάγκη που εκφράζεται με ένταση στην οποία η ανθρωπότητα είναι υποτακτική.

Έτσι, είναι κατανοητό ότι η υλικότητα της ζωής, επειδή είναι εγγενώς συνδεδεμένη με τον άνδρα και τη γυναίκα, αποτελεί ένα "μη ανθεκτικό καλό".

Και κατά συνέπεια ότι η διάρκειά του, όπως η εγκυρότητα ενός ορισμένου «χρόνου ζωής» είναι μια προετοιμασία.

Επειδή, "δεν ζούμε πάντα", η διάρκεια της διαρκούς ζωής από άτομο σε άτομο ποικίλλει ανάλογα με το εάν η μακροβιότητα είναι μεγαλύτερη ή όχι.

Συγκεκριμένα για τη μακροζωία που εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια της ζωής του λαού, που χαρακτηρίζεται από τη διάρκεια μιας μακράς ζωής.

Ωστόσο, κάποιος ζει μια ωφέλιμη ζωή, στην οποία όλα γίνονται στη ζωή, επειδή είναι μοναδική και αδιαίρετη, αλλά είναι φυσικό να διατηρηθεί αυτό το πολύτιμο αγαθό, με την έννοια της φροντίδας του και της μη έκθεσής του σε κίνδυνο.

Έτσι, το στάδιο ζωής που ζούμε είναι υλικό και οργανικό, υπόκεινται στις συνθήκες των φυσικών νόμων, το οποίο μεταφράζεται από το φαινόμενο της υποβάθμισής του.

Μια «μη αναστρέψιμη» προϋπόθεση ότι η ανθρωπότητα γνωρίζει το «τραγικό τέλος της ανθρώπινης ζωής», που πρόκειται να καταλήξει ως οργανική και υλική ύλη από την οποία διαμορφώνεται.

Απομένει μόνο να εκπληρώσουμε μια άλλη φάση, η οποία δεν βιώνεται στον σημερινό παγκόσμιο χώρο όπου εισάγουμε.

Η εμπειρία που έχουμε είναι μόνο "υλική και οργανική", της οποίας το ανθρώπινο είδος είναι έτσι διαμορφωμένο και ντυμένο με φθαρτό σώμα-ύλη.

Πρέπει λοιπόν να σημειωθεί ότι στον σημερινό υλικό κόσμο στον οποίο ζούμε, δεν έχουμε τη γνώση αυτής της φάσης, συγκεκριμένα, της ψυχής, του πνεύματος, αυτή την "υπερφυσική" διάσταση.

Συνεπώς, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατόν να «ξέρει» πώς θα προχωρήσει αυτή η «υπερφυσική» διάσταση, αλλά έχουμε εξάγει ότι θα υπάρξει "μεταμόρφωση".

Αυτό που έχουμε πει και επανειλημμένα έχουμε επιμείνει στην προϋπόθεση που είναι διαμετρική μεταξύ του "υλικού και του υπερφυσικού" κόσμου.

Πάνω απ 'όλα, αυτό το περιθώριο μεταξύ ενός κόσμου και άλλου, είναι η γένεση, επειδή αυτό που υλοποιούμε στην πράξη είναι "ορατό".

Επειδή υπομένουμε στο υλικό μας σώμα, το οποίο καταστέλλεται από τη βιολογική χρεοκοπία.

Όσο για τον "υπερφυσικό" κόσμο, όπου ισχυριζόμαστε ότι είναι αυτή η άλλη "διάσταση", η οποία θα συμβεί στην ψυχή, το σκέλος του πνεύματος.

Ωστόσο, η εμπειρική γνώση που θα ήταν σίγουρα επιθυμητή για όλους να γνωρίζει δεν είναι δυνατή στον σημερινό υλικό κόσμο στον οποίο ζούμε.

Με την προσδοκία ότι ο λόγος μας μπορεί να αφήσει κάποιες άλλες σκέψεις, στο θέμα αυτό το "μη αναστρέψιμο του χρόνου". António Cardoso