«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 346

Ο χρόνος που χρειάζεται στη ζωή των ανθρώπων είναι ορισμένες εμπειρίες που αποκτήθηκαν από την πρακτική της γνώσης.

Είναι η εμπειρία που ανακαλύπτουμε άλλους ορίζοντες με πρακτικές εμπειρίες και διάφορα μονοπάτια με τις τάσεις και τις τεράστιες αποδόσεις.

Δεδομένου ότι η γνώση που αποκτήθηκε αποτρέπει ορισμένες ερωτήσεις που δεν έρχονται σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη κατάσταση, όταν παραμορφωμένο στο πλαίσιο αυτό, με το να γίνει δυσλειτουργική και μη ρεαλιστικές.

Λαμβάνοντας υπόψη τις γνώσεις που απέκτησαν σε όλη τη ζωή η οποία είναι χρήσιμη για τη χρήση αυτή τη στιγμή και την κατάλληλη στιγμή, διότι η εμπειρία βασίζεται σε αξίες σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν «δήθεν» πραγματικότητες.

Αυτή η εμπειρία που έχει αποκτηθεί μέσω της γνώσης του κάθε μέρα μια άσκηση που γίνεται και αντανακλά ακριβώς ότι «μια μέρα είναι διαφορετική από την άλλη,» ειδικά για τη σαφήνεια και την ευαισθησία που πρέπει να βελτιώνουμε συνεχώς.

Είναι ένας καλός στόχος περιλαμβάνει εμπειρίες, κρίσιμη διάκριση τις καταστάσεις, λαμβάνοντας τις συνέπειες των τόκων αυτών να ξεπεράσει και να βρει παραδείγματα συμπεριφοράς που καθοδηγείται από την ηθική και στοργική και διακριτικό τρόπο, πώς σχετίζεται με τους ανθρώπους.

Είναι προφανές ότι η κοινωνική ανισότητα σε διάφορους τομείς της κοινωνίας συμβεί αυτό, ιδιαίτερα την μάταιη κουλτούρα «ελιτίστικη» που τυχαίνει να είναι το μέρος της κοινωνίας στην οποία ανήκουν.

Η προκατάληψη, η οποία αγνοείται από όλους, και ιδιαίτερα για την αποφυγή αντιπαράθεσης και άσκοπη συζήτηση, σίγουρα υπάρχει ένα «θέμα χρόνου» για να διευκρινιστούν ορισμένες νοοτροπίες που εξακολουθούν να δρουν στην άγνοια.

Έτσι, οι εμπειρίες του παρελθόντος, παραμένουν, επίσης, αυτή τη στιγμή για να «ενσταλάξει» σε πολίτες το καθήκον της ιδιότητας του πολίτη και της ευγένειας.

Το «κοινό καλό» και υγιεινό τρόπο ζωής, είναι καθήκον του καθενός στην κοινωνία, τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης και της ηρεμίας, καθώς και τη διατήρηση της συνέχειας του προγράμματος αυτού ανέρχεται σε αρμονία και την ευημερία όλων.

Έτσι, οι εμπειρίες συγκλίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, σχετίζονται με το ήθος και την καλή έθιμα, την κοινωνία υπακούοντας τους νόμους και τους κανονισμούς τους, οι άνθρωποι μεταξύ τους από την υποχρέωση της εγκαρδιότητας και της φιλίας που έχει αποκτηθεί σε όλη τη ζωή.

Είναι πράγματι η προσαρμογή των διαφόρων πειραμάτων, ότι αν μπορείτε να βρείτε αυτό που είναι το παράδειγμα που συγκεκριμένο άτομο επιδιώκει όσον αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση και ότι σχετίζεται με την ευτυχία σας.

Έχει ειπωθεί ότι «η ευτυχία δεν μπορεί να αγοραστεί,» αλλά σίγουρα η εμπειρία να σας βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, δεδομένης της γνώσης που έχουμε «αποφεύγεται» εισάγοντας συγκεκριμένο τρόπο, που δεν είναι.

Οι εμπειρίες αυτές είναι η «εγγύηση» για το πώς το «δρόμο να διανύσουμε» είναι στενό και επισφαλής, διότι η ευτυχία είναι κάτι πιο σοβαρό επισυνάπτεται ως μια ζωή που θέλει να αναλάβει.

Ρουτίνας κάποια εμπειρία, επιτυχημένη ή αποτυχημένη, χρησιμεύει ως προθάλαμος, σαν ένα περιβάλλον «περάσει» αυτό θα είναι η κατάσταση στην πραγματικότητα ως εκ τούτου δεν είναι μια συγκεκριμένη κατάσταση.

Είναι πάνω «του χρόνου», γιατί μετά από πολλές «απέτυχε» πειράματα, επειδή αυτό το θέμα της «ευτυχίας» δεν υπάρχει «υγιής ιατρική» θετική έκβαση, αυτό που ήθελε η «ευτυχία» μπορεί να είναι πραγματικά συμβαίνει.

Έτσι, η προσδοκία μπορεί να αφήσει μερικές ακόμα σκέψεις για το θέμα μας, η «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου.» António Cardoso