«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 347

Η ζωή που ζούμε είναι εφήμερη, ρητή αναφορά η οποία είναι το μήκος της ζωής, όπως είναι σχετική, κάτι που περνά (...).

Ως εκ τούτου, ζουν μια «ουσία της ζωής» ότι αυτό είναι το ρεύμα που υπάρχει στον παγκόσμιο χώρο όπου έχει τοποθετηθεί.

Επειδή η ανθρωπότητα Σχηματίζεται έτσι επιτακτική από τη σύστασή της το οποίο είναι υλικού και οργανικού».

Στην πραγματικότητα, το ανθρώπινο είδος σχηματίζεται με βιολογικό τρόπο από το σώμα-ύλης, αναλώσιμων επέβαλε την υποχρέωση να ζήσει ορισμένες «ζωή υλικό» επειδή κατοικεί ένα σώμα-ύλης, αναλώσιμων, υπό τους όρους των φυσικών νόμων.

Όπως είναι σαφές ότι αυτό είναι υλικό που υπόκειται σε ένα φαινόμενο της εμφάνισης της υποβάθμισης από μη αναστρέψιμη δράση.

Η ιδέα που έχει κανείς από τη ζωή (...) γιατί είναι μοναδική, φυσικά, διατηρούνται με σκοπό την προστασία δεν εκτίθεται σε κίνδυνο, είναι νόμιμη η στάση αυτή.

Ωστόσο, η ζωή είναι η έκφραση της ενέργειας ζωντάνια που ακτινοβολεί ενθουσιασμό, μια τέτοια κατάσταση (...) αισθάνεται τη δύναμή του, μια ποιότητα ευεξίας.

Έτσι είναι επαναλαμβανόμενες σε άτομα προστατεύσει αυτό το πολύτιμο αγαθό και αδιαίρετη ιδιοκτησία της ανθρωπότητας και το συγκεκριμένο πρόσωπο για να ζήσει είναι επιθυμητό και επεκτείνει το μακροζωίας είναι ένα εγγενές σκοπό στους ανθρώπους.


Που χαρακτηρίζεται από το χρόνο παραμονής της ζωής, ως σώμα-ύλη φθαρτά, έτσι ώστε του χρόνου, που μεταφράζεται σε χρόνια της ζωής Χ ή Υ, ανάλογα με το ποιο συγκεκριμένο άτομο μπορεί να ζήσει.

Αλλά, φυσικά, με το πέρασμα των ημερών, μηνών και ετών κλπ, γιατί είναι συμπτωματική η έννοια της παρακμής της ζωής (...), κάτι που είναι σε παρακμή, ότι εμμέσως την ανθρωπότητα με την οποία ζει από την ύπαρξή του μέχρι σήμερα φορά αυτό το γεγονός είναι παρατραβηγμένη.

Αλλά θα πρέπει να εξηγηθεί στην προηγούμενη παράγραφο «φθορά» προς την κατεύθυνση της μείωσης της διάρκειας ζωής (...).

Η ομοιότητα ενός σπειροειδή καμπύλη που περιγράφει ένα σημείο σε ένα άλλο αυτόν τον προοδευτικό τρόπο να ξεφύγουμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση της ζωής (...).

Διότι, ως αρχικό σημείο το «άνθος της ζωής», το οποίο είναι το υψηλότερο επίπεδο μέσα σε ένα εύρος, διότι έχει φτάσει στην κορυφή, έτσι και η ζωή στο αποκορύφωμά της (...).

Επειδή είναι κατανοητό, γιατί αυξάνεται, σίγουρα έχουμε ακούσει την έκφραση: «Θα αυξηθεί περισσότερο», η δήλωση αυτή αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, και για να παραφράσω, λέει η παροιμία: «Δεν μπορεί να κρύψει μια πόλη κτισμένη στην πλαγιά ενός λόφου.»

Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι εκφράζουν αυτή την αλήθεια, διότι είναι σαφές μπροστά στα μάτια μας, η πιο παραδειγματική περίπτωση είναι να αναφερθώ σε ένα παιδί λέγοντας, «αυτό αυξάνεται».

Καλό είναι να ακούσει αυτή την αλήθεια, γιατί στην πραγματικότητα είναι το αποκορύφωμα μιας σταθερής ανόδου στην κορυφή του υψηλότερου βαθμού, είναι όλα αυθεντικά, τα οποία δεν αφήνουν καμία αμφιβολία.

Αυτή η αντίληψη είναι η προσέγγιση με την οποία προσεγγίζει προκειμένου να αμφισβητήσει στο ερώτημα αυτό υπονοείται στην ανθρωπότητα (...), του οποίου το αναπόφευκτο των γεγονότων που περιγράφονται επαφή την πραγματικότητα της εποχής μας.



Εν αναμονή της μπορεί να κάνει μερικές ακόμα σκέψεις για το θέμα της «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου». António Cardoso