«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 350

Η παρατήρηση που έχει κανείς από τη ζωή (...) είναι να καταλάβουμε ότι αυτή η κατάσταση υπάρχει, αλλά ζει στο παρόν παγκόσμιο χώρο περισσότερο ή λιγότερο πιθανό.

Βεβαίως φανταστείτε ότι η ζωή (...) η αρχή της ύπαρξής της έχει αναπόφευκτα αρχή (...).

Αυτή η πραγματικότητα είναι αναμφισβήτητη, όμως δεν θα υφάνει όλα τα οφέλη από αυτή την άποψη, απλώς αναφέρονται στη θέση της ανθρωπότητας στο σημερινό κλίμα της παγκόσμιας χώρου όπου έχει τοποθετηθεί.

Μόλις «βουτηγμένα» σε αυτό το τρέχον παγκόσμιο χώρο επιδιώκει σε ορισμένες πιθανότητες, που κατά πάσα πιθανότητα το κίνητρο που θα μπορούσε να συμβεί, ένα ένστικτο της «επιβίωσης» όχι με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αλλά ξεπεράσει κάθε δύσκολη κατάσταση.

Και αυτό είναι το πώς γίνεται υπέρβαση πολλά βήματα, βήμα προς βήμα για να πάρει την επείγουσα «ότι» είναι τόσο απαραίτητη, επειδή αποκαλύπτει σημαντικές.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι δυσκολίες είναι τεράστιες, και όταν υπάρχει μια πιθανότητα, διότι προβλέπεται ότι ένα στοιχείο ελέγχου μπορεί ή δεν μπορεί να είναι ευνοϊκή.

Ωστόσο τροφοδοτεί αυτή την υποκειμενικότητα, ενώ υπάρχει η «ψευδαίσθηση» που εκφράζεται από το λάθος που θεωρείται σωστή εξετάσουμε ως πραγματικό.

Φανταστική ή φαντασίας, όπου τα πάντα φαίνεται τόσο εύκολο, θα πρέπει να υπάρχει η σχέση αυτής της δυνατότητας, να είναι αποτελεσματική σε συνδυασμό με πίστη και επιμονή.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι κατασκευασμένο από σχέσεις που συνδέονται μεταξύ τους, επειδή συμμετέχουν σε ορισμένες δραστηριότητες με αμοιβαία πλεονεκτήματα από τη μία πλευρά και από την άλλη.

Είναι δυνατόν, επειδή η πραγματικότητα είναι προσβάσιμα ειδικά επειδή φθάνει στο ίδιο επίπεδο όπως αφορούν αποτελούν επιθυμητά αποτελέσματα για την παρούσα πορεία δράσης.

Η υποκειμενικότητα είναι κάτι το ιδιαίτερο και κρύβεται πίσω από συγκεκριμένο πρόσωπο, μια εμπειρία που προβλέπει κάποιες φορές ορισμένες πιθανότητες.

Διαβλέποντας ένα «πολλά υποσχόμενο μέλλον«σίγουρα, γιατί παρατείνει για μια δεδομένη διάσταση που είναι το μέτρο αυτής της επιθυμίας.

Μια ψεύτικη πραγματικότητα που προσομοιώνει το πώς αλήθεια κάτι που κατασκευάζονται από το μυαλό.

Έτσι, δεν χρειάζεται να αποκωδικοποιήσει αυτό το ερέθισμα που χαρακτηρίζεται από την «ψευδαίσθηση» και μπορεί να κάνει πραγματική τη συγκεκριμένη παρατήρηση για κάτι που μεταφράζεται σε αντίληψη της ικανότητας πραγματικότητας.

Κατά συνέπεια, η ζωή που έζησε μαζί αρκετές εικασίες, σημαντικότητα που διέπουν τη σημερινή παγκόσμια χώρου, επιβεβαιώνει ορισμένες ευαισθησία να επηρεάσει ορισμένες ορθολογική λογική.

Διότι, είναι επιτρεπτή η συλλογιστική αυτή, αν λάβουμε υπόψη ότι στο σημερινό περιβάλλον στο οποίο ζούμε τον κόσμο είναι ουσιαστικά υλικό.

Live είναι η «ουσιαστικότητα», εξάλλου το ανθρώπινο είδος έχει το συστατικό που είναι οργανικά και εξοπλισμού, έτσι ώστε υποβολή σε μια μη αναστρέψιμη υλικό είναι σταθερή σε ανθρώπινο.

Αυτή η ζωντανή υπόκεινται στους νόμους των φυσικών συνθηκών επιτακτική ανάγκη που συνοδεύει πάντα την ανθρωπότητα μια πραγματικότητα σήμερα.


Έτσι, με την προσδοκία ότι την ομιλία μας μπορεί να κάνει μερικές ακόμα σκέψεις για το θέμα της «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτό τον τρόπο. António Cardoso