"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 321

De tijd wordt "presenteren" dat al een schat aan situaties absorbeert alsof hij de leiding, en de bron van een groot universum van risico's en onvoorspelbaarheid die optreedt bij mensen, aan de ene kant.

Aan de andere kant worden ze gekenmerkt door een goede of slechte tijden dat een "top" als een moment was genoeg om wat rust of zelfs de state of mind te verstoren.

Het is daarom tijd om "verhevenheid" concreet in ons leven, want het is rond deze tijd, deze "moderne tijd" We zijn trots te behoren.

Vooral onder zijn "auspiciën" die we uitvoeren in, werken, genieten van deze en ongeëvenaard in het projecteren van een toekomst die we allemaal onszelf.

In het leven en in de tijd die het karakter van adel die geleidelijk absorberen de tijd waarin we leven, de tijd die ons toebehoort en waarmee we gebonden zijn om beter te doen, overgenomen door de manier waarop onderliggende paradigma van de mensheid waarvan slechts enkele worden geïdentificeerd als zodanig.


Het leven dat je leeft, maar het is "materiaal", maar zelfs zo, vertaald met zo'n intensiteit en enthousiasme door zijn protagonisten inclusive wetende wat vluchtig en van voorbijgaande aard is (...).

Tijd heeft altijd bestaan, het is niet meetbaar, ongekende grootheid, waarmee gewend om te leven, maar hij zet zijn eindeloos Bezetting (...) is een geleidelijke en constante in zijn cirkelvormige beweging, als de mensheid staat in het zijn weg, natuurlijk.

Leven en tijd, deze dualiteit willen opnieuw en vullen elkaar aan, om het leven als behorend tot "iemand", die tot doel heeft om het leven in een relatieve periode van tijd,

Wat betreft de tijd die de tijd ervaring, dat "iemand" zal fysieke bestaan ​​terwijl aan een lichaam bederfbare materiaal, die afloopt door het optreden van de materiaaldegradatie.

Zoals hierboven vermeld menselijke soort wordt gevormd door organische materie body bederfelijke gevoelig voor de natuurwetten, natuurlijke fenomeen afbraak.

Als we dat overwegen "iemand" zal een tijdje X of Y te leven, en voor die tijd als "verblijfstijd" dat bepaalde "materiële leven" die variabel is van persoon tot persoon zal leven.

De mensheid heeft getracht om de tijd domein te nemen, in feite nooit in geslaagd, opgevolgd door generaties en generaties, en hetzelfde verlangen bleef latent (...), in het bijzonder als de tijd gaat eindeloos, zodat uw route.

Tijd is "bovennatuurlijke", een grenzeloze grootheid, de mensheid is onderworpen aan een "materiële leven", die woont in de tijd, het zijn die de regels beheert, dus het is onmogelijk deze claim,

De mensheid is, maar de "loop" in de tijd, dan eindigt zijn lapse tijd, vooral omdat de mens is gemaakt in het lichaam-materie en zijn uitsterven als materie is een feit.

Het is onvermijdelijk, er is een tijd dat mensen wonen in de huidige wereldwijde ruimte waarin wij actief zijn, dat wil zeggen dat een ieder leeft, alleen de tijd die je hebt om te leven, en het uiteindelijke doel is onomkeerbaar.

Raadpleeg het materiële leven, wordt de mensheid dus organisch gevormd door body-kwestie, maar er is een ander deel dat is ziel, geest, en deze geestelijke aspect, want het is bovennatuurlijk, vervult zijn plan te blijven "ontoegankelijk".

Om diametraal hun kennis tegenover elkaar in deze materiële wereld, we weten alleen wat materiaal is en voor deze hebben we de ervaring van de zaak, omdat het eindigt hier in onze huidige globale wereld, die ons geval omdat we menselijk zijn.

Dus wat is het materiaal, behoort materiaal specificiteit, nu als de ziel is geest, is "zeer vooruit," onverenigbaar elke zinloze discussie en ongefundeerde sprake van "bovennatuurlijke", wat het geval van een ander apparaat dat is niet materieel .

Eerst langs deze voorwaarde "dodelijk", is de vraag die waarop de hele mensheid is onderworpen, zodat deze kwestie aan kwestie is wat de mensheid is.


In afwachting van meer kan enkele gedachten over ons thema laat de "onomkeerbaarheid van de tijd." António Cardoso