«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου (...) 334

Ο χρόνος είναι η ομοιότητα του «μυστηρίου», ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε ορισμένες αιτίες δύσκολο να εξηγηθεί.

Αν λάβουμε υπόψη ότι το τεράστιο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε υπήρξαν στιγμές «βιώσει» καλά και άλλοι όχι, για την περίπτωση ότι ο χρόνος που χαρακτηρίζεται από αντιξοότητες, κάτι δυσμενείς ή έλλειψη τύχης.

Αλλά αυτή τη φορά οι εμπειρίες συνδέονται με ορισμένα μοντέλα, ένα πολιτιστικό υπόβαθρο που κληρονόμησε από το παρελθόν του χρόνου, εμποτισμένα με τις πεποιθήσεις των χρήσεων και συνήθεις συνήθεις και άλλα.

Που παρατηρούνται επειδή εκφράζουν ηθικές και κοινωνικές αξίες που διέπουν τις κοινότητες και το συγκεκριμένο πρόσωπο σκέφτεται πόσο ηθικό νόμο και την αρχή των ιδανικών της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Ζούμε σε ένα περιβάλλον με μια δομή με βάση τις τελευταίες τιμές που χορηγούνται που περνά από γενιά σε γενιά που παραμένει κάποια έθιμα που μεταδίδονται από το στόμα και να παραμείνουν στο χρόνο.

Αυτό είναι το πώς η «κληρονομιά του παρελθόντος» γίνονται σεβαστά από συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα των ατόμων που ανταποκρίνεται στις επιταγές σας κοινωνικής και ηθικής τάξης στις οποίες συνδέονται.

Στη ζωή και την εποχή στην οποία ζούμε έχουμε δει ποικίλα μοντέλα στην κοινωνία στην οποία ανήκουν, το καθένα με το δικό τους τρόπο σύμφωνο με τις επιταγές του εν λόγω ιδρύματος που συμμετέχει ως ζήτημα τιμής σε αυτές τις αρχές.

Ωστόσο, σύμφωνα διατήρηση και σταθερότητα αυτών των ηθικών και κοινωνικών αξιών της πολιτιστικής, ακυρώνει όχι και τη συμμόρφωση προς τη συμμόρφωση με τη λειτουργία των νόμων από το αρμόδιο όργανο της κοινωνίας στην οποία ανήκει ένα.

Πράγμα που σημαίνει ότι είναι σχετικό αυστηρή συμμόρφωση με τους νόμους, όπως στρατηγική αξία και είναι υπεύθυνη για την υγιή και αρμονική συνύπαρξη μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Κατά συνέπεια, η σύγκλιση είναι επιτακτικό ότι μέτρα που αποσκοπούν στη διατήρηση της τάξης και διαβεβαίωση ότι όλα δεσμεύονται χαρακτηρίζονται κυρίως από πλήθος, πολλαπλότητα και πεδίο εφαρμογής.

Στην πραγματικότητα, η εμπειρία στη σημερινή κοινωνία όλο και περισσότερο παγκοσμιοποιημένο, όπου ο βαθμός ποικιλομορφίας αυξάνεται καθώς το μεγάλο «ροή» της μετανάστευσης των διαφόρων λαών, φυλών και πολιτισμών.

Το σύνολο μιας ορισμένης «κοσμοπολιτισμός» είναι ανυπολόγιστο αν λάβουμε υπόψη είναι η «τιμή» να πληρώσει για την πρόοδο και την ανάπτυξη, διότι: «Το πρόσωπο που ξεπερνά και νομίζοντας ότι όλος ο κόσμος είναι η πατρίδα τους»

Είμαστε με την παρουσία ενός αναγνωριστικού που καθοδηγεί τα μεγάλα αστικά κέντρα, η πόλη, ο κόσμος, η Village μεταφράζονται από την παγκοσμιοποίηση, η οποία είναι η αναζήτηση, έρευνα, συγκεκριμένα: «. Τι άλλο είναι εκεί για να ανακαλύψουν και να γνωρίζουν»

Έτσι, αυτή η επιθυμία πράγματι νόμιμη, ανθρώπινη ανησυχία ότι θα αντέξει την πάροδο του χρόνου, δεδομένου ότι είναι ξεπεραστούν ορισμένες δυσκολίες σήμερα πιο προσιτή από την εναπομένουσα ισχύ ενός συγκεκριμένου ατόμου μέσα από ένα «κλικ».

Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί η θέληση είναι κάτι (...) περισσότερο από οποιαδήποτε υποτιθέμενη σύνολο δύναμη, είναι μια φιλοδοξία, με σκοπό, ένα «ανίκητος» φαινόμενο, που είναι και οι δύο επιμήκη προϊόντα.


Η προσδοκία ότι την ομιλία μας μπορεί να αφήσει κάποια πιο σκέψεις για το θέμα μας, το «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» António Cardoso