«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 370

Η ζωή αντιμετωπίσει «διαφορετικότητα» του είναι πολύπλευρη, διότι ασχολείται με ορισμένες σημαντικές πτυχές, εφόσον υιοθετηθεί, θα υπάρξουν πλεονεκτήματα φυσικά.

Διότι, αφήνοντας μόνο μια πρακτική εμπειρία που έχει ενσωματωθεί κάτι (...) η απτή απόδειξη των στοιχείων τους.

Έτσι, η ζωή χαρακτηρίζεται από εσωτερικές σχέσεις, όταν διαπερατό, επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν το εσωτερικό του «κάποιου προβλήματος» για να το λύσει.

Ωστόσο, τα θέματα αποβλήτων, η έλλειψη της σωστής στάσης του σώματος για να κρατήσει την ισορροπία σε λύσεις και συνεπή στάση.

Αυτό είναι ό, τι συμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων, που με τον καιρό, με βάση την καθημερινότητα που έχουν οι ίδιοι παραιτήθηκαν από ένα ορισμένο «ρουτίνας».

Η ζωή είναι ένα «παζλ» εκείνο για το οποίο μπορείτε να γνωρίζετε μόνο αυτό το μυστήριο της ζωής που έχει ζήσει και να γίνει πραγματικότητα.

Ωστόσο, οι άνθρωποι ζουν μια επιφανειακή ζωή, σχηματίζοντας γνώμη ληφθεί πριν, μια δεισιδαιμονία, που απορροφούν αυτή την ιδέα, αλλά είναι σωστό, επειδή δεν ζουν για πάντα.

Η ζωή χαρακτηρίζεται από ανεξήγητο (...), οπότε δεν παύουν να είναι στην πραγματικότητα αυτό το «μυστήριο» αν λάβουμε υπόψη ότι δεν ζούμε σε αυτόν τον παγκόσμιο χώρο «για πάντα».

Παρά το γεγονός ότι, θα ήταν η επιθυμία της ανθρωπότητας, γιατί επιθυμούν να ζήσουν μια μακροζωία που θα διαρκέσει (...).

Ωστόσο, είναι αδύνατο να ό, τι είναι υλικό και οργανικά επειδή δεν αντιστέκονται τους φυσικούς νόμους και συνθήκες.

Είναι ενδιαφέρον, είναι η «τελικός προορισμός» του ανθρώπινου είδους, διότι είναι οργανικά αποτελείται από το σώμα-ύλης, αναλώσιμων.

Αυτή έκτακτης είναι μη αναστρέψιμη, ιδιαίτερα επειδή το ανθρώπινο είδος σχηματίζεται έτσι και αποσύνθεση του υλικού είναι προφανής.

Εξ ου και η «μυστήριο» Μένει να πούμε τι σημασία έχει υποβληθεί για την σημαντικότητα του, το οποίο τελειώνει με σαφήνεια (...).

Έτσι, ζουν μια φυσική ζωή, είναι να λάβει αυτό το έκτακτης ανάγκης για την οποία είναι τόσο αυτή η μοναδική ευκαιρία να «ζήσουν».

Αλλά, με την επιφύλαξη της απαίτησης ότι η υπόθεση, δεν υπάρχει άλλη λύση, η οποία θα υποβληθεί τον υλικό κόσμο που είναι η τρέχουσα παγκόσμια χώρου.

Επειδή αυτό είναι υλικό ανήκει στην σημαντικότητα του φαινομένου είναι μη αναστρέψιμη και συνεπώς υπόκεινται σε αποικοδόμηση.


Εν αναμονή της μπορεί να κάνει μερικές ακόμα σκέψεις για το θέμα της «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου». António Cardoso