«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 353

Η ζωή είναι (...) «ευκαιρία και την κατάσταση» όσον αφορά την «ευκαιρία» είναι ευνοϊκή, λόγω του οφέλους που έχει αποκτηθεί από την κατοχή, δηλαδή, η ζωή που έχετε, από τη μία πλευρά.

Από την άλλη πλευρά, ως «κατάσταση» είναι μια κατάσταση κατά την οποία το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση που ορίζει.

Έτσι είναι λογικό να σκεφτούμε ότι είναι η ζωή που απολαμβάνει, γιατί είναι μία και αδιαίρετη που ανήκουν σε «κάποιον».

Φυσικά πρόκειται για μια «ευκαιρία» που πρόκειται να ζήσουν στο σημερινό παγκόσμιο χώρο όπου έχει τοποθετηθεί.

Έτσι διατηρούν αυτό, προκειμένου να φροντίσει για την προστασία έναντι όλων των κινδύνων είναι νόμιμη και τακτική αυτή η στάση.

Ωστόσο, οι όροι που επιβάλλονται για τη ζωή, είναι πολύ διαφορετική, όχι μόνο περνάει την υπεράσπιση της ζωής με την υποχρέωση να αναλάβει τη φροντίδα του.

Αλλά και να φτάσει η ουσία, δηλαδή, η ζωή σημαίνει ένα φυσικό φαινόμενο που υπόκεινται σε φυσικούς νόμους.

Η ανθρωπότητα επικαλύπτεται με ένα σώμα-υλικό, φθαρτά, επειδή είναι τόσο αποτελείται, και ως εκ τούτου μιας οργανικής φύσης και υλικό που την απαρτίζουν.

Αυτές οι παθήσεις που συνεπάγονται από την επιτακτική ανάγκη για την ανθρωπότητα, που επιβάλλει να ζούμε στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο καθοριστεί «υλικής ζωής».

Πράγματι, αν η «ευκαιρία και την κατάσταση» είναι όμηροι της πλέον εμφανής υπόθεση, γιατί είναι η ζωή που η ανθρωπότητα σε γενικές γραμμές είναι αναγκασμένοι να ζουν.

Ιδιαίτερα, με το να γίνει μια αμετάκλητη έκτακτης ότι είναι έμμεση.

Δεν είναι παράδοξο, αλλά μια πραγματική κατάσταση η εμπειρία που έχετε στον υλικό κόσμο, η οποία καταλήγει αναπόφευκτα.

Λόγω της ιδιαιτερότητας και οργανικό υλικό που ανθρωπότητα σχηματίζεται έτσι ότι το φαινόμενο αυτό συμβαίνει λόγω της εξαφάνισης του είναι μη αναστρέψιμη.

Ένα χαρακτηριστικό που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, ενώ η φυσική ύπαρξη, αποφασισμένος να ζήσει υλικής ζωής, η οποία μπορεί να είναι μεγάλη ή όχι.

Κατά συνέπεια, η κατάσταση που επικρατεί είναι το πρόσωπο φυσικά οι «περιστάσεις» στην οποία υπόκειται.

Σύμφωνα με τις οποίες η διαδρομή που αναπτύσσεται στην τρέχουσα παγκόσμια χώρου είναι το «ανεξίτηλο σημάδι» στην παρούσα σήμερα.


Η προσδοκία ότι την ομιλία μας μπορεί να κάνει μερικές ακόμα σκέψεις για το θέμα της «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου.» António Cardoso