«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 175

Ο χρόνος είναι, επίσης, η συσσώρευση εμπειριών, καλό ή όχι, ότι η συγκεκριμένη πρωταγωνιστής ζει, ωστόσο, δίνεται η χαρακτηριστική του κάθε εμπειρία δεν έχει ακόμη ληφθεί ως δεδομένο την ακρίβειά τους.

Δεδομένου ότι η ομοιότητα των μαθηματικών, αλλά αυτό είναι αυστηρά μια επιστήμη της οποίας το σκεπτικό είναι λογικό.

Η εμπειρία δεν είναι τόσο κατηγορηματικός, σαν κάτι (...) ήταν θετικά για τη δήλωσή του και μπορούμε να έχουμε ως σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές περιπτώσεις.

Επειδή η εμπειρία απαιτεί γνώσεις που αποκτήθηκαν αντιμετωπίζουν ορισμένες περιπτώσεις ότι "κάποιος" έχει την πρακτική της ζωής, οφείλεται σε κάποια συγκεκριμένη κατάσταση.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα από το Χ μπορεί να έχει την εμπειρία, αν έκφραση ισχυρισμός, είναι το ίδιο να ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε περίπτωση έχει κατ 'ανάγκην την ειδικότητα της (...), γι' αυτό είναι ότι οι καταστάσεις διαφέρουν μεταξύ τους.

Τα κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται ποτέ θα είναι παρόμοια με μια άλλη κατάσταση, η οποία μπορεί να είναι παρόμοια, αλλά όχι ταυτόσημη διαδικασία, υπάρχουν στοιχεία που είναι κρίσιμα.

Έτσι, στο χρόνο που ζούμε παρακολουθήσουν ποικίλες ανάγκες που μερικοί απ 'αυτούς είναι και πρωταγωνιστές.

Έτσι, η εμπειρία είναι η συμπερίληψη των παραδοχών γνωρίζουν ορισμένες συμπεριφορές, έτσι ώστε μια ιδέα ή εν μέρει, πιστεύεται να βιώσουν κάποια εμπειρία.

Η εμπειρία που θέλετε να κάνετε καλά ή όχι, είναι ο σχεδιασμός ορισμένων συμπεριφορά που θα δημιουργήσει μια ενέργεια που υποτίθεται ψάξουν για την απόλαυση ή για αναψυχή ή ακόμα να προκαλέσει κάποια ζημιά για τη ζημία που προκλήθηκε στο "κάποιος", με την έννοια της πληγώνει.

Δείχνει την ηθική στάση απέναντι στην υποτιθέμενη δοκιμών του εν λόγω εμπειρία για το σκοπό της που απορρέουν ικανοποίηση ασκείται από αυτές τις πράξεις και δράσεις.

Ότι έχουν τις ρίζες τους στο υποσυνείδητο αναζητώντας μια συγκεκριμένη αρνητική εμπειρία ως μια παραίτηση να κάνει καλό πλησιάζοντας τη φύση της μη ισορροπημένης προσωπικότητας.

Ωστόσο, οι βλαβερές συνέπειες αυτής της εμπειρίας σύνθλιψη δική πεποίθηση ως «τείχος» των στρεβλών επιθυμίες, που αναλαμβάνει την έκπληξη και την υπέρμετρη παρορμήσεις.

Είναι τόσο χρόνο μας προειδοποιεί, επειδή βάζει έλεος, καθώς αυτό είναι ένα εμπόδιο για να παροτρύνει τους πρωταγωνιστές την κατάλληλη διαδικασία που αποσκοπεί στην αποφυγή υπερβολών και την αυθαιρεσία.

Ακριβώς επειδή είναι η ώρα να "βιώσουν την εμπειρία», η οποία εμφανίζεται σε κάθε ατομική εμπειρία είχε από "κάποιον" ως πρακτική διδασκαλία, η οποία θέλει να δει ενοποιημένες και στις οποίες η ίδια η ανθρωπότητα βλέπει τη σχέση που έχει μαζί του.

Ο χρόνος είναι αναμφίβολα το "αφεντικό" διαχρονικό στη ζωή μας καλόπιασμα τον καλύτερο τρόπο για το άτομο ειδικότερα και της ανθρωπότητας γενικότερα, και η συνέχεια και το ταξίδι του είναι ατελείωτη (...).


Έτσι, ελπίζοντας να κάνω μερικές παρατηρήσεις σχετικά με το θέμα μας «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτόν τον τρόπο. Antonio Cardoso