"De Mënscherechter vun Zäit" (...) 194

Zäit ass de Beweis, dat presentéieren juncture ass, e Bild vun der Realitéit vun Elementer ausgedréckt dass an engem bestëmmte Moment op der Situatioun ofhänken, ob politesch, wirtschaftlech a sozial.

Momenter existéieren an eiser globaler Plaz an verschidde Kontexter, sinn Evenementer an Ëmstänn sinn heiansdo an aneren aus wéi engem Kader de kommende (...) an déi Situatiounen Iwwerleeung.

Déi Situatioun ass net engem normale Chance Inneminister et der Analyse "unvarnished" Authentizitéit vun eppes verbessert, datt dat geschitt (...).

Der Zäit mir liewen an an der Zäit Situatioun kritt, e soll och zu ugesinn Situatiounen, e Staat "Saachen" wéinst bewierkt a verschidden Effekter vun der Zäit records fir den Neiegkeeten a kann Detailer vun der Tatsaach ginn, an Untersuchungshaft als "Zäit Geschicht. "

Dat ass wéi d'historesch Fakten d'Nouvelle, virun allem fir d'topicality dréchen, eppes gudder Lescht ass geschitt bei de Moment an dat propagates.

All Kéiers historesch Tatsaach entscheet geschéien, déi wiesentlech Viraussetzung ass: Zäit, Plaz, an dass, zwangsleefeg, der Zäit eng ass, datt mat Ofrechnung Kredibilitéit Rapporten.

 Zäit ass wichteg fir eis Existenz, virun allem duerch enk Relatioune Zesummeliewe datt duerch eise civilizational Geschicht huet e konstante Wëllen.

D'Observatioun vun natierleche Phänomener, hir unpredictability esprit d'Iddi, datt mer eng Zäit wéi dëser "Begleeder" Asterix hunn.

Well mir sinn déi versoen der impotence vun der dann haut d'Konditioun ze verfollegen, déi Spezifizitéit vun de Mënsch ass (...), mee et geet der endlos Mäerz.

Eng Konzentratioun op d'Virstellung vun Material Realitéit, an zwar déi "Material Liewen" mir liewen, mir verstinn, dass de Bestand vun der "earthly Liewen a Material Liewen", entsteet ass.

Also nach eis Referenzmaterial Zäit, well et vun do alles ass, datt mir Detailer Period ginn kann, mee mir wëssen net waat Zäit, datt "een" liewen hätt wann X oder Y, d'Existenz vun "een" laang ass oder net.

eng Erwaardung awer, eis ze froen iwwert d'Logik vun der Virstellung, datt mir op et fidderen, awer, wéi ass gesot ginn, datt Mënschlechkeet datt Rees hält, ass et ouni Grenzen an hirer Wee endlos.

Also kuckt hien un sou de "sublimity", huet et ëmmer bestanen, säi Gesiicht virun Mënschheet ass jo.

Fir dat konkret "Mënsch Zäit" jo relativ, wéinst der transience datt an eisem Liewen direkt a Gabarit ass dass Plaz lues a stänneg absorbéiere all temporality (...) hëlt heescht et Bleiwen ze ginn, datt "een" déi ze liewen huet "Material Liewen", iwwerdeems kierperlech Existenz.

Der Gréisst vun där Zäit d'Liewe vun der Mënschheet ass, speziell der Zäit hir richteg Valeur uginn, virun allem fir seng profitéieren, ass et bréngt, datt d'ardently Wonsch "wéi d'Loft, déi mer ootmen."

Zäit ass deejéinegen, dee Handlung beschreiwen als "nee", d'Wourecht vun de Fakten organiséiert datt präsent ass, mee steet och un der Vergaangenheet an der Zukunft duerch seng irreversibel Wee fiert.


Sou opgesicht eisen Discours der geneeër Richtung puer méi Abléck op d'Thema vun den Knéi "Mënscherechter vun der Zäit." Antonio Cardoso