«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 348

Υπάρχει ανάγκη να πω κάτι που σημαίνει, όπως ισχύει, είτε με αποδείξεις ή επίδειξης.

Σκοπός της είναι να παρουσιάσει πειστικά λόγοι για τους οποίους η προοπτική έχει να πείσει πάνω απ 'όλα με τη δύναμη των επιχειρημάτων τους.

Αυτό είναι ό, τι συμβαίνει με τη ζωή που παίρνει αυτό το σημερινό παγκόσμιο χώρο.

Έμπειροι μια ολόκληρη εμπειρία αποδεικνύεται από τις πράξεις ή ενέργειες που πραγματοποιούνται με συστηματικό και τακτικό τρόπο που δεν άφηνε αμφιβολία για το «υλικότητα» του σκυροδέματος και την πραγματική κατάσταση του ανθρώπινου είδους.

Πράγματι, η ανθρωπότητα υπόκειται σε ορισμένους ζωντανά «τη ζωή υλικό» σε ένα σώμα-ύλης, αναλώσιμων.

Έτσι ώστε, λαμβανομένων υπόψη των συνθηκών της ύλης, η ανθρωπότητα έχει κατανοήσει το «αμετάκλητο» του φαινομένου αυτού που συμβαίνει με τον εαυτό του, μια αναπόφευκτη στο χρόνο στον οποίο ζει.

Ποια είναι συγκεκριμένα ζήσει μια «ουσία της ζωής», γνωρίζοντας ότι τελειώνει κατά τη στιγμή της αποτυχίας οργάνων και υλικών που η ανθρωπότητα τόσο της σύνθεση.

Και αυτή η επιτακτική κατάσταση που επικρατεί στο πρόσωπο του σχηματισμού που περιλαμβάνει: ένα σώμα υλικού, αναλώσιμων, η υποβάθμιση της ύλης είναι γεγονός.

Επειδή ζουν και σβήνει από την εμφάνιση του υλικού αυτού του φαινομένου φθαρτό δεδομένο υλικό ειδικότητα του.

Αυτή η ταυτότητα, ιδιαίτερα από τους χαρακτήρες που συνθέτουν, είναι σαφές ότι αναγνωρίζει ένα σύνολο ιδιόμορφη χαρακτηριστικά συνεπάγεται τη ζωή που ζείτε.

Κάτι τόσο ξεχωριστό και μοναδικά χαρακτηριστικά που το άρρωστοι στη ζωή του ανθρώπου είναι να ζει και να τελειώσει μια μη αναστρέψιμη επιβολή.

Ωστόσο, ένα «συναίσθημα», που συμφωνήθηκαν από το παραιτήθηκε αυτό το αναπόφευκτο, μια αντανάκλαση της οποίας αμηχανία είναι η ενδεχομενικότητα της ephemerality της ζωής που είναι στην πραγματικότητα ένα πέρασμα (...).

Ωστόσο, γνωρίζει την αποτελεσματικότητα αυτής της υπόθεσης που η ανθρωπότητα ζει «ομηρία», αποτελώντας κατά συνέπεια από την υποβολή της, που θα παραμείνει στη ζωή και το χρόνο.


Εν αναμονή της πιο μπορεί να αφήσει κάποιες σκέψεις σχετικά με το θέμα μας, το «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου. António Cardoso