Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου »(...) 241

Η μη αναστρεψιμότητα καταναλώνει όλο το "χρονοδιάγραμμα", επειδή επιδιώκει να μειώσει την τρέχουσα ώρα, την ημερομηνία, την ώρα, την ημερομηνία, το «τελευταία φορά».

Αυτός ο περιορισμός των μη αναστρέψιμο ασκήσεις πάροδο του χρόνου, προκειμένου να απλοποιηθεί και να μην επιτρέψει την αντίστροφη »ορισμένων χρονοδιάγραμμα,« για να είναι αδύνατη.

Πράγμα που σημαίνει ότι η μη αναστρεψιμότητα είναι ειδικά η αλλαγή που προκύπτει από ένα «συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα" που υπήρχε στο σκυρόδεμα, και η άμεση συνέπεια αυτής της δράσης δεν μπορεί πλέον να αντιστραφεί.

Το χαρακτηριστικό που πρέπει να εξεταστούν σε μη αναστρέψιμο, είναι κάτι που δεν μπορεί να αντιστραφεί, η οποία παρεμπιπτόντως είναι η μόνη πραγματικότητα μια αλλαγή στην αρχική του θέση.

Όταν αυτό συμβεί, αυτή η αλλαγή που προκαλείται από ορισμένες συνθήκες, το πλαίσιο "μεταμορφώθηκε" Χ πραγματικότητα που ψηφίστηκε στην πραγματικότητα Υ

Διότι, τι είναι μη αναστρέψιμη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει αναστροφή στη γραμμή χρόνου, ενώ ο χρόνος περιγράφει τη σταδιακή και σταθερή πορεία της στην κυκλική κίνηση του, λαμβάνοντας το μη αναστρέψιμο.

Η ατέλειωτη πορεία (...) ότι ο χρόνος είναι, ως συγχώνευση ανάμεσα στην εμπειρία αυτού του εφήμερου χρόνου και «δήμιος» του μη αναστρέψιμο.

Μια χρονική ύπαρξη που προσδιορίζεται ως αυτή τη στιγμή, αλλά θα πρέπει να μετατραπεί σε «τελευταία φορά» για την αμετάκλητη λειτουργία που ασκείται.

Έτσι, η εκδήλωση του «μη αναστρέψιμου» είναι μια σταθερά, η αλληλεπίδραση αυτή τη φορά, μια συνενοχή που πηγαίνει πίσω ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήδη, και αυτό το ίδιο πρόγονο πριν.

Το πέρασμα του χρόνου στη ζωή μας είναι να κατανοήσουμε τη σημασία του, καθώς και «εκείνες τις στιγμές" που ήταν σημαντικό ή όχι, όμως, έχουν περάσει (...).

Επειδή η μη αναστρεψιμότητα ανέλαβε η «καταναλώνουν», και επειδή δεν μπορείτε να πάτε πίσω, ειδικά για τη συνεχή και ιλιγγιώδη διάρκεια του ταξιδιού.

Κάτι που είναι ήδη «παρελθόν», καλές αναμνήσεις ή όχι, ένα φανταστικό από εκείνες τις στιγμές, ότι ο χρόνος θα αραιό στο πέρασμά της, ακόμη αμείλικτη επιδίωξη φέρνει αυτή τη μνήμη από τη μία πλευρά.

Από την άλλη πλευρά, είναι η ικανοποίηση, να ελευθερώσει τον εαυτό του, την απόσπαση, ένα ελεύθερο πνεύμα που παραιτήθηκε (...), από τον αλτρουισμό και την ανεξαρτησία.

Είναι η εμπειρία μιας ζωής "έζησε", ικανό να μεταφέρει την απόλυτη και την πραγματική ανάγκη για αυτό, όπως είναι, για να κατανοήσει το μεγαλείο της ζωής και την ουσία.

Πολύπλευρη καταστάσεις οι οποίες, σε ορισμένες περιπτώσεις, βυθίζεται σε «έκσταση» από inexplicability της ζωής (...), το οποίο παραμένει το αίνιγμα της εποχής μας σήμερα.


Εν αναμονή της μπορεί να κάνει μερικές σκέψεις σχετικά με το θέμα της "μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτόν τον τρόπο. Antonio Cardoso