"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 246

De reistijd is eindeloos (...), terwijl bepaalde persoon, in het bijzonder onvermijdelijk ook een pad dat zal, zoals een fysieke bestaan.

Het leven van een "life stuff", op voorwaarde dat de verblijftijd die kunnen worden X of Y, die varieert van persoon tot persoon.

Deze ervaring dat het besef dat het leven vergankelijk, een existentiële verschijnsel, terwijl de menselijke soort bestaat uit body-materiaal, onderworpen aan een tijdelijke ervaring stelt, komt het neer op "het aardse leven en materiële leven."

Soms is dat er in het leven van een bepaalde persoon gezicht tegenspoed de hectische rond te rennen, een ongebreidelde manier, niet in de zin van geen controle, maar meeslepen door een dergelijke stap zonder terughoudendheid.

Het verschijnen van een "conflict" tussen de vluchtigheid van het leven en hun transformatie verwacht mutaties van materiaal aan één zijde.

Bovendien, het optreden van deze verwerking, door levende organismen door het beëindigen van dit gebied, waardoor de afbraak die interessant bij "sui generis" menselijke soort.

De vergankelijkheid is ook iets despreocupante voor het zijn zo vluchtig gegeven "timeline" kan lang zijn of niet, maar het dagelijks leven is vol van projecten, unrealities vorderingen percepties, kruipend, verlangens en begeerten.

Door het verbeelden van de toekomst naar de voorkant, en de lijn gelegd met de tijd en het leven, het handhaven van een evenwicht in verschillende richtingen, dat is moeilijk, vooral voor de duizelingwekkende verstrijken van de tijd.

Alsof geabsorbeerd door "grote dromen en chimaera" het gezicht van de onwerkelijkheid van het leven, als we rekening houden met hun vergankelijkheid en de honger naar lust voor het leven (...).

Het is onbegrijpelijk dat bepaalde ontwerpen, niet voorbij het nog slechts gedachten en verwarring, omdat het effect intrinsiek in het menselijk leven is "lactam" in de richting van de effectieve uitvoering daarvan.

Brengt daarbinnen een ongerept dimensie van de werkelijkheid, zonder uitvluchten, maar in de praktijk leven, staat lijnrecht tegenover, met name door de 'angel' van de problemen, het maakt het meer "vluchtig" en een denkbeeldige alleen.

Echter, er zijn goede prestaties in het persoonlijke leven en beroepsleven, een, welzijn authentiek met avida.

Echter, in meer berustend momenten waar alles loopt niet als een "bed van rozen", wordt geconfronteerd met menselijke zwakheden en dus ook de onvermijdelijkheid van het leven na alles wat we leven is in feite een "materiële leven, onder de voorwaarden van de materie.

Deze veronderstelling weer terug allen als beginsel het ware begint op het feit van het menselijk bestaan ​​geven, als lichaam-subject houder gevoelig voor degradatie.

Echter, deze verwarring bestaat in de mensheid, maar nu al met het idee dat we worden gevormd en organisch gevormd door body-kwestie, bederfelijke, en ziel, geest.

Verlaten, duidelijk na een leven, dat is de huidige "leven stuff", er is een andere dimensie, want het is een "virtuele", die zal plaatsvinden na de mislukking van dit leven we leven.

Gezien de 'ontoegankelijkheid' en de complexiteit te verwijzen, in onze materiële wereld, iets dat zich niet beperkt tot de huidige wereld waarin we leven, omdat het 'bovennatuurlijke' (...).

Dus onze discours zocht de juiste richting om wat meer inzicht te laten op het onderwerp van de 'onomkeerbaarheid van de tijd. " Antonio Cardoso