"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 241

De onomkeerbaarheid verbruikt alle "timeline", omdat het streeft naar de huidige tijd te verminderen, de datum, de tijd, datum, in 'de vorige keer. "

Deze beperking is de onomkeerbaarheid oefent over tijd zodat deze eenvoudiger en niet toestaan ​​omgekeerde "bepaalde tijdlijn" onmogelijk te zijn.

Wat betekent dat de onomkeerbaarheid is specifiek de verandering die plaatsvindt van een "bepaalde tijdlijn 'die bestond in beton, en het directe gevolg van deze actie kan niet meer keren.

Het kenmerk dat onomkeerbaarheid moet worden beschouwd, is er een die niet kan worden omgekeerd, waarbij overigens het enige feit een wijziging in zijn uitgangspositie.

Toen dat zich heeft voorgedaan, deze verandering wordt veroorzaakt door een aantal omstandigheden, het vak "is veranderd" X realiteit die werd doorgegeven aan de werkelijkheid Y.

Want wat onomkeerbaar is, wat betekent dat er geen ommekeer in de tijdlijn, terwijl de tijd beschrijft de geleidelijke en constante pad in zijn cirkelvormige beweging, het nemen van de onomkeerbaarheid.

De eindeloze weg (...) dat de tijd is, zoals een fusie tussen de ervaring van deze vluchtige tijd en zijn 'beul' onomkeerbaarheid.

Een tijdelijk bestaan, dat is geïdentificeerd als deze keer, maar zal worden omgevormd tot "verleden tijd" voor de onomkeerbare functie die wordt uitgeoefend.

Aldus indien "onomkeerbaar" is een constante, de interactie van deze tijd, een medeplichtigheid die teruggaat al lang en dezelfde voorouder stand.

Het tijdsverloop in ons leven is het belang ervan evenals "die momenten" die belangrijk zijn of echter verstreken (...) begrijpen.

Omdat de onomkeerbaarheid nam de leiding van het "consumeren", en omdat je niet terug kunt gaan, in het bijzonder voor de continue en duizelingwekkende reistijd.

Iets dat al "verleden", goede herinneringen of niet, een denkbeeldige van die momenten, zal die tijd verdunnen in de passage, maar toch een niet aflatende streven brengt deze herinnering aan de ene kant.

Aan de andere kant is het tevredenheid, om zichzelf, het detachement, een vrije geest, die ontslag nam (...), van altruïsme en onafhankelijkheid te bevrijden.

Het is de ervaring van een leven "geleefd", die in staat zijn de absolute en de reële behoefte aan dit als, voor haar om de grootsheid van het leven en de essentie te begrijpen.

Veelzijdige situaties die, in sommige gevallen stort in "extase" door onverklaarbaarheid van het leven (...), die het raadsel van onze tijd vandaag blijft.


In afwachting van een aantal overwegingen over het thema de 'onomkeerbaarheid van de tijd ", die op deze manier. Antonio Cardoso