«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 220

Αμετάκλητος είναι μια συστηματική πρακτική που συμβαίνει στο χρόνο, που είναι υπεύθυνη για την κατανάλωση ολόκληρο το χρονοδιάγραμμα, έτσι ώστε να είναι σταθερή, σταδιακή και απρόσκοπτη.

Αυτή η «συμπληρωματική πραγματικότητα» είναι ρεαλιστική, γιατί είναι συνηθισμένο, επαναλαμβάνονται φορές επιτελεί τη λειτουργία του από την κατανάλωση και μειώνοντας τις «χαμηλότερες είδη" όλη την ώρα.

Είναι ο τρόπος του να είναι και διαβίωσης, είναι η ειδικότητα του, είναι, επομένως, το μοναδικό, το χρόνο συμπλήρωμα, η οποία ασκεί άμεση δράση της.

Συγκεκριμένα, ο λόγος της μη αναστρεψιμότητας στον χρόνο, είναι προγονική, έχει πάντα να βάλει επάνω ακόμη και το ζήτημα της συμπληρωματικότητας.

Διότι, είναι πράγματι σημαντικό να έχουμε την αντίληψη ότι όλα τα "χρόνο", όσο περνάει εκεί σταδιακά πάντα ένα συνεχές ταξίδι, λαμβάνοντας το συμπλήρωμα του.

Για να διαπιστωθεί η γνησιότητά του, για παράδειγμα, αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη περίπτωση: το χρόνο Χ η οποία θεωρείται ως τέτοια (...) Ως εκ τούτου, έχει συμβεί μια απόδειξη για το συγκεκριμένο συμβάν.

Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή υπήρχε γιατί έχει γίνει στο παρελθόν, που θυμίζει εκείνη φανταστικό, αν και πρόσφατη, γιατί συνέβη σχετικά πρόσφατα, αλλά τώρα, απλά να πάρει τη μνήμη (...) διότι έχει καταστεί μη αναστρέψιμη.

Η ανάλυση αυτή είναι μια δυναμική ως καθοριστικό στοιχείο, το οποίο δεν χαρακτηρίζεται από την υπόθεση, αλλά για κάτι συγκεκριμένο, το χρόνο Χ που θεωρούνται ως τέτοια από υπήρχαν στην πραγματικότητα.

Μένει μόνο νοσταλγία (...) αυτή τη φορά, ο καιρός στη διαδρομή σας παρατηρεί την ώρα είναι ήδη μη αναστρέψιμη, κάτι που δεν μπορεί να αντιστρέψει.

Η άποψη που έχουμε του χρόνου είναι αμείλικτα επίσης να καταλάβουμε τροχιά της "καθώς ο χρόνος", να διαχειριστεί ένα ολόκληρο σύμπαν των διαφορετικών καταστάσεων που χρονολογούνται πρωτοφανή προτεραιότητα στην πολιτισμική ιστορία μας.

Ο χρόνος είναι ένα ότι η ομοιότητα του παρατηρητή, ξέρει ότι οι καταστάσεις συμβαίνουν επειδή σύμφωνα με τον κανόνα του, δεδομένου συνεχή παρουσία της, που είναι αυτή η πραγματικότητα (...) στη ζωή μας.

Αυτή η επιτακτική ανάγκη της φύσης που είναι ο καθοριστικός παράγοντας σε όλα αυτά που γίνονται, είναι αυτός που παρέχει την «καλή στιγμή», οι βασικές προϋποθέσεις για να είναι σε θέση να εργαστούν, η απουσία των κακών καιρικών συνθηκών.

ο ρόλος της είναι ευρέως αναγνωρισμένη από την ανθρωπότητα με το οποίο έχει την καλύτερη σχέση.

Ωστόσο μη αναστρεψιμότητα, σύμβουλος με συγκεκριμένη λειτουργία που είναι να γίνει "μη αναστρέψιμη" όλη την ώρα, όμως, βόλτες με το χρόνο για ατελείωτο ταξίδι τους (...).


Έτσι λοιπόν η προσδοκία μπορεί να αφήσει μερικές σκέψεις σχετικά με το θέμα μας «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου, κάναμε αυτό τον τρόπο. Antonio Cardoso