«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 195

Η μη αναστρεψιμότητα είναι αυθεντικό για να είναι αληθινή η στιγμή που δεν αφήνει καμία αμφιβολία, για εκείνη την στιγμή αναφέρονται ως κατάλληλες, αλλά έχει καταστεί μη αναστρέψιμη.

Εν όψει της χάσιμο χρόνου λόγω, την αναποτελεσματικότητα που προκαλείται από που δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Έτσι είναι στη ζωή και στο χρόνο που ζούμε, οι χρόνοι είναι ιλιγγιώδης των οποίων παροδικότητα ως "flash" αν δεν χρησιμοποιείται πλέον, γίνεται μια απώλεια, δεν μπορείτε να πάτε πίσω, κάτι που δεν μπορεί να αντιστρέψει.

Η μη αναστρεψιμότητα είναι κατηγορηματική επειδή είναι αδιαμφισβήτητα κάτι (...) είναι σαφές και οριστικό, είναι έτσι τι γίνεται μη αναστρέψιμη, για την αδυναμία του.

Ωστόσο, εξέφρασε έκτακτης ανάγκης η οποία είναι πιθανό το γεγονός να συμβεί ή όχι, στην πραγματικότητα, δεν είναι το χαρακτηριστικό της μη αναστρεψιμότητας, είναι επιτακτική ανάγκη, ως εκ τούτου, που προϋποθέτει ότι συμβαίνει πράγματι.

Όντας τόσο εξαντλητική, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο αυτό το παράδειγμα: δύο συν τρία ισούται με πέντε, και η μη αναστρεψιμότητα είναι τα μαθηματικά, δεν εξαπάτησε διότι η ειδικότητα τους καταναλώνει το χρόνο που ήταν και παύει να είναι τόσο καταστεί μη αναστρέψιμη.

Έτσι, στο χρόνο που ζούμε, πόσες φορές έχουν γίνει μη αναστρέψιμη;!.

Θα είναι αρκετή, λαμβάνοντας υπόψη το μεγάλο σχέδιο του χρόνου, δηλαδή, «Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του χρόνου."

Αυτά τα τρία «αποχρώσεις» του χρόνου είναι παραδειγματική του μεγέθους και της πολυπλοκότητας του.

Ωστόσο έχουμε έθιξε στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερα σε όλες σχεδόν τις προηγούμενες ομιλίες μας, παίξαμε έμφαση στην ώρα τους και αμετάκλητο το οποίο είναι το θέμα μας.

Αυτές οι πραγματικότητες έχουν παρουσιαστεί, ως τη στιγμή που το "μεγαλείο" να είναι το μεγαλείο που είναι.

Και όσον αφορά τη μη αναστρεψιμότητα είπαμε, ως συμπλήρωμα του χρόνου, αλλά με μια ενιαία λειτουργία καταναλώνουν, το τώρα, τις στιγμές, τις στιγμές, τη στιγμή που, με λίγα λόγια, όλα τα "χρονοδιάγραμμα".

Ο χρόνος είναι αυτό το "πρόσωπο" κυρίαρχο που έχει έτσι μόνο το δικαίωμα να συνεχίσει την ατελείωτη πορεία της (...), δεν έχουν διακοπές, περιγράφει το ταξίδι του στη στρογγυλάδα, είναι σταδιακή και σταθερή.

Υπάρχουν παρατηρητές που κρατά σε αναμονή περιμένοντας θέα στον ορίζοντα της αντίληψης (...) για να καταλάβουμε ότι μετά από όλα αυτά μεγαλείο είναι ότι ο χρόνος είναι;.

 Απορροφάται αυτή η «πολυπλοκότητα», να παραπέμψει το θέμα preterições ή αλτρουιστικά ασυναρτησίες και αβάσιμη, διότι ο χρόνος κατά την άποψή μας, είναι ακριβώς «μεγαλείο», κάτι το υπερφυσικό που είναι πέρα ​​από "υποψίες".

Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο χρόνος είναι το «απρόσιτο» στην ανθρώπινη γνώση, ειδικά από ό, τι έχει ειπωθεί, είναι οι διαφορές, κάτι αντιφατικό του εναντίον του άλλου (...), τις διαμετρικά αντίθετες θέσεις.

Έτσι, μετά από αιώνες έχουν περάσει (...) και πολλή συζήτηση γύρω από ωστόσο, παραμένει «λανθάνουσα».


Εν αναμονή του λόγου μας μπορεί να αφήσει κάποια πιο ιδέες σχετικά με το θέμα της "μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτόν τον τρόπο. Antonio Cardoso