De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 195

De onomkeerbaarheid is authentiek om waar te zijn het moment dat er geen twijfel over laat, want dat moment aangegeven waar nodig, maar is onomkeerbaar geworden.

Gezien het tijdverlies in kwestie, het nutteloze door niet het gewenste effect.

Zo is het in het leven en in de tijd waarin we leven, tijden zijn duizelingwekkende waarvan de vergankelijkheid als een "flash" als het niet nu wordt gebruikt, wordt een verlies, kun je niet terug te gaan, iets wat je niet omkeren.

De onomkeerbaarheid is categorische omdat het onbetwiste iets (...) het is duidelijk en definitief, het is dus wat onomkeerbaar wordt, voor zijn onmogelijkheid.

Echter, uitgedrukt gebeurtenis welke waarschijnlijk geval gebeuren of niet, in feite, niet het kenmerk van onomkeerbaarheid is daarom van cruciaal belang dat vereist dat inderdaad gebeurt.

Omdat het zo uitputtend, hetgeen betekent dat alleen dit voorbeeld: twee plus drie gelijk aan vijf, en de onomkeerbaarheid is wiskunde, niet misleid omdat hun specifieke karakter is de consumptie van de tijd het was en het niet langer zo te zijn maken het onomkeerbaar.

Zo is in de tijd waarin we leven, hoe vaak onomkeerbaar geworden?!.

Volstaat, rekening houdend met de grote ontwerp van de tijd, namelijk "verleden, heden en toekomstige tijd."

Deze drie "nuances" van de tijd zijn paradigmatische van zijn omvang en complexiteit.

Toch hebben wij in dit verband aangestipt, met name in bijna al onze eerdere toespraken, speelden we de nadruk op tijd en onomkeerbaarheid dat is ons thema.

Deze realiteiten zijn gepresenteerd, als de tijd van de "verhevenheid" om de grootsheid die zijn.

En wat betreft de onomkeerbaarheid we al zeiden, als het complement van de tijd, maar met een enkele functie consumeren, het nu, de momenten, de momenten, de tijd, kortom, alle "timeline".

Tijd is dit "entiteit" soevereine dat dus alleen het recht om zijn eindeloze weg (...) voort te zetten heeft, niet onderbrekingen, beschrijft zijn reis in rondheid, is geleidelijk en stabiel.

Er zijn waarnemers die houdt in expecting zicht op de horizon van een waarneming (...) om te begrijpen dat na al die grootheid is dat de tijd is?.

Geabsorbeerd deze "complexiteit", de zaak naar preterições of altruïstisch omzwervingen en ongegrond, omdat de tijd in onze ogen, is juist "verhevenheid", iets bovennatuurlijks dat buiten "verdenking".

Dus we begrijpen dat de tijd is de 'ontoegankelijkheid' naar de menselijke kennis, vooral uit wat er is gezegd, zijn de verschillen, iets wat tegenstrijdig van tegen elkaar (...), de diametraal tegenovergestelde posities.

Dus na eeuwen verstreken (...) en veel discussie over blijft het echter "latente".


In afwachting van ons discours kan wat meer inzichten over het onderwerp van de 'onomkeerbaarheid van de tijd ", die op deze manier te verlaten. Antonio Cardoso