"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 225

De tijd identificeert een aantal punten van zorg, met name degenen die zal zijn als de "laatste act" of "iemand" in het leven.

Zoals alles in het leven heeft een einde (...), een gevolg van het beëindigen van iets dat een begin als fundamentele vraag die voortvloeien uit bepaalde bestaan ​​had.

Het bestaan ​​van "iemand" weerspiegelt een sterke aanwezigheid, het is ook een media-tijd, rekening houdend met de beruchte kwaliteit vertaald naar roem in alles wat is op zoek naar haar rol.

Echter, een enkel leven, geconditioneerd de vergankelijkheid van aardse ervaring om een ​​"life stuff" te leven, terwijl het fysieke bestaan.

Deze real-time in ons leven te begrijpen hoe we zien dat de "realiteit", uitgedrukt in dag tot dag, als logische en rationele reflectie.

Speciaal voor de sociale gevolgen en de waarschijnlijke trends, atypische en indirect een hele lijst van conjuncturele onverklaarbaarheid dat de mensheid in het algemeen wordt geconfronteerd en de betreffende persoon.

De tijd wordt ook gekenmerkt door tegenspoed, impliciet in het leven van mensen die zich vertaalt als doel waarvan de resolutie niet kan worden uitgesteld door eisen van de sociale band voor de mensheid.

De tijd is ook dit evenement, dat aanwezig is in ieder van ons, aan een individu en bepaalde persoon fenomeen, zoals de ervaring van dit "fenomeen", terwijl het fysieke bestaan ​​dat culmineert met orgaanfalen en materiaal.

Dit imperatief, waarvan de mensheid wordt onderworpen aan "live een materieel leven, die duidelijk eindigt als" iemand "niet meer leeft, is uw menselijke zwakheid.

Er is de "nood" over hoe om te accepteren dat we zijn niet helemaal vrij, hoe het faillissement van het leven (...) te vermijden, is het onvermijdelijk.

, Om echter te leven, om deze waardevolle activa en beton te behouden, het onderbewuste is deze restspanning tussen geestelijk leven, dat is de latente toestand (...), die wordt geconfronteerd met de realiteit.

Het is de ziel aanleg dat dit welzijn genereert, om het leven in feite de huidige live geconditioneerd zijn vergankelijkheid.

Het is duidelijk dat het menselijk bestaan ​​is oppervlakkig, de manier van leven van "iemand" invloed op hun leven geconfronteerd met de huidige situatie, maar het is altijd "onderdanig" het idee van vergankelijkheid in "materiële leven".

Aldus wordt aangenomen dat het leven "iets onvoltooide," met inachtneming van de wensen, verlangens, waarnemingen die de geest gevuld met als doel het hoofd aan het doel van het sluiten, waren niet overtuigend.

De notie van iets compleet is lineair en vast, een voldoening te hebben afgewerkt met een gunstig resultaat, dat contrasteert met de onvoltooide die uitbreekt een ruimte die leeg is (...), een gevoel van onbehagen en nostalgie.

In het leven en in de tijd waarin we leven de wens om een ​​aantal stappen uit te voeren, echter, is dat het leven vergankelijk, is het logisch dat veel plannen niet aan de praktische conclusie gekomen.


Dus onze discours zocht de juiste richting om wat meer inzicht te laten op het onderwerp van de 'onomkeerbaarheid van de tijd. " Antonio Cardoso