"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 171

Er zijn van die momenten die ons mee naar een verleden tijd en vanaf dat moment als een referentie, zijn we begonnen met een intellectuele reis die we beoordelen al deze situaties universum (...).

Die zich bij ons in de herinneringen eraan herinnert dat intellectuele geheugen deze tijdlijn behouden.

Het is de enige menselijke vermogen dat mogelijk maakt omdat het geen grenzen Deze absorptie eigenschap die kan opnemen en vasthouden mentaal.

In feite bewustzijn (...) onafhankelijk van het lichaam; omdat we autonoom worden gevormd door het lichaam materiaal, dus het is materiaal, in geest, ziel is niet van belang, zo bovennatuurlijke.

De menselijke geest waarin onderliggende bewustzijn woont, is het zijn feitelijke aanpak.

Het is echter aangewezen om te zeggen dat de ziel of geest is een bovennatuurlijke entiteit, met name door een andere extra "dimensie van het leven," als de enige voorwaarde van deze virtualiteit die zich ontwikkelt buiten de materialiteit van deze 'aardse leven ".

Het is een ziel of geest virtualiteit, dus geïsoleerd van het materiële lichaam, uitsluitend behoren tot elkaar "status".

Het bestaat dat, in het onderhavige geval, zijn we organisch gevormde deel van body-kwestie, bederfelijke, en een deel ziel, geest, zal dit laatste prevaleren, natuurlijk.

Omdat de bijzondere individuele onderworpen aan deze "life stuff" zal onvermijdelijk leven een bepaalde periode, die lang of niet kunnen zijn.

Dit materiaal bestaan, waarbij het individu moet hebben om "live" het pad "aardse en materiële leven", maar de organische samenstelling die gevormd.

Na de verblijftijd van "materiële leven", wat betekent dat, er niet in geslaagd om "live" het individu, natuurlijk hij ophoudt te bestaan, nog een andere "dimensie van het leven, 'bovennatuurlijke optreden.

Gezien de complexiteit, in het bijzonder voor zijn ontoegankelijk voor hun begrip, want om te extrapoleren naar die andere "dimensie van het leven," het is niet per se mogelijk is om te spreken van het bovennatuurlijke in deze onze huidige omgeving van het materiële leven, want dit is nog steeds het toneel van deze materialiteit, uiteraard.

Nu, als het materiële leven wordt samengevat in zijn materialiteit, is om te zeggen dat het leven eindigt wanneer iemand er niet in slaagt om te leven, omdat voorgelegd aan de aardse ervaring van tijd of levend materiaal, waarbij X of Y elk leven uit de tijd dat je moet kunnen wonen.

Dienovereenkomstig boven de organische voorwaarde dat wij worden gevormd, body-materie, onderworpen aan natuurwetten genoemd, namelijk de degradatie waaraan wij onderworpen.

Dus wanneer we spreken over deze bovennatuurlijke wereld, is het zeker niet rustig in te voeren deze "ins en outs" ontoegankelijk voor ons begrip, denk dat onze gesprekspartners.

Dubbelzinnigheid "onherstelbare" deze kwesties niet normaal geweest, markeert de contouren, want het is een ander leven ervaring dat niet behoort tot dit materiële leven.

Inderdaad, wat haalbaar is sprake van het moderne leven, dat wil zeggen, deze "materiaal life" duidelijk, de eindtijd, vooral de organische samenstelling gevormd in een lichaam ophoudt te bestaan, is het noodzakelijk deze onvoorziene.

Daarom is het zinvol aflorarmos dat andere "dimensie van het leven" als onomkeerbaar deze stroom ophouden te bestaan, voor iemand die niet om te leven.

Omdat we niet hebben beoordeeld als deze ene "materiële leven" waaraan wij onderworpen zijn, en dat er geen andere zal zijn !.

Wij hebben in onze toespraken houden altijd dezelfde toon om deze problemen aan te roepen omdat we geloven dat het stoffelijke lichaam, dat wordt gedoofd wanneer iemand ophoudt te leven, het is een feit.

Maar blijven in een andere "status", een dimensie van het leven, virtualiteit bestaat uit ziel, geest, zal dit de overhand, want zij zijn nog steeds extrapolaties.

Die leiden tot deze bovennatuurlijke context waarin de mensheid wordt blootgesteld, we denken dat dit een andere dimensie van het leven die zich voordoen.


Dus onze discours zocht de juiste richting om een ​​paar overwegingen achter te laten op het thema 'onomkeerbaarheid van de tijd. " Antonio Cardoso