"In tempore irreversibility" (...) CLXVIII

Quod tempus etiam fidem (...) quo creditur esse verum, quod fides est ex fide speramus.

 Ad tertium dicendum quod Convergences pandis, velut angustum iter iustus est scitote quoniam et fidem veram et unicam viam ad rectum.

Eo quod sit inducere statuto per viam qua notitia, de eadem re ad fidem quam tenemus.

Credere maxime periculum vitetur erroris et hanc conclusionem inducit rationem.

Incertum qua suspicio esset praedicere ut quaeramus iter, itineris pervenerunt, dubitari non potest.

Quia incertis praemissis qui numquam fuerunt in opere conpleamus cum causam illam rarae labefactes possibilium.

Ad hanc rem pertinet, ut cum munere altera negativa dubitatio supponit aut diffidentia histrionum.

Quia prima pars quaestio credere aliis persuasum esse faciendum.

Facile id quidem pro certo habemus aliam praeverti ad loca innumera si substantiva non posito fundamento fidem notitia tuear.

Patet, quia ista consideratio rationis discrimine exitus ut ad disceptationem et cognitionem necesse est ut haec.

Valida et efficax solutio ad ostensionem elementa accipitur contradictio non reddit.

Sciendum tamen est, quod, cum ex constitutis bonam habitudinem fiduciariam operam et actio principium usus efficaciter impletur in spiritu, "Confidite" et quae creata sunt, tunc etiam solutiones.

Gradus ad fieri incipientibus respicite et munus idem ut principale consilium stakeholders ad omnia visibilia et dein etiam eadem via iter est.

Et lucratus est mutua vigilantia proliferant ut sino in vita mos adhuc dies est, gratia et mutua cooperatio gestus in actionibus et confirma ties illis.

Sic enim habes tempus vivimus sync iisque negotium ad jobs quae unit nos commercio.

Nam omni tempore quo vivunt in constanti praesentia corpus homogeneum, licet diversa sint singulorum in eo "Symbiosis" quod sint omnes eiusdem naturae.


Ita fit, ut redeamus in paucis spes relinquam "irreversibility temporis», hoc modo fieri oportet. Antonio Cardoso