«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 262

Η ζωή είναι εφήμερη ένα φυσικό γεγονός, δεδομένης της ιδιαιτερότητας ότι η ζωή είναι αυτή η πτυχή που είναι μοναδική γιατί είναι φευγαλέα, σαν μια ζωή υλικό σχεδιασμού.

Το υλικό κόσμο που είναι η παρούσα στην οποία ζούμε, δεν είναι δυνατόν να έχουμε γνώση του "υπερφυσικό", γιατί άλλο ένα βήμα συμβεί (...) σε περίπτωση βλάβης του παρόντος υλικής ζωής.

Αυτό σημαίνει ότι η αποτυχία αυτού του υλικού κόσμου έχει αυτή η γνώση είναι ότι η ασυμβατότητα μεταξύ "υπερφυσικό και το υλικό."

Όσον αφορά την «ουσία» που έχουμε αυτήν την εμπειρία στο σώμα μας ύλης, αναλώσιμων, ενώ η φυσική ύπαρξη να ζήσει μια «ουσία της ζωής», επειδή είμαστε τόσο οργανικά σχηματίζονται.

Όσο για το "υπερφυσικό", γιατί είναι κάτι παράξενο, απόκοσμα, δεν περιορίζεται στον υλικό κόσμο, μια διαμετρική αντίθεση που τους χωρίζει.

Φυσικά, αυτό που είναι «υλικό», αναφέρεται στο θέμα, το οποίο είναι "υπερφυσικό", είναι μια κατάσταση πέρα ​​από την υπεροχή θέμα, "μεγαλείο".

Αυτή είναι η κράτηση μετά την εμπειρία αυτού του ρεύματος «ουσία της ζωής" που ζούμε, όταν υπάρχει εξαφάνιση τους από ανεπάρκεια οργάνων, ενώ η φυσική ύπαρξη να ζουν σε ένα σώμα-ύλη.

Ποια είναι να πούμε ότι αυτή η εξαφάνιση που εμφανίζεται στο «συγκεκριμένο πρόσωπο» ως φυσική ύπαρξη να ζουν σε ένα σώμα-ύλη υπό τις προϋποθέσεις των φυσικών νόμων που τελειώνει αναπόφευκτα.

Το πέρασμα του χρόνου (...), θα desactualizando «συγκεκριμένο πρόσωπο», ενώ η φυσική ύπαρξη, να ζήσει μια «ουσία της ζωής», γίνεται ολοένα και πιο εφήμερο επίγεια παραμονή του, διότι περισσότερο πλησιάζει την περατότητα της ζωής του.

Ωστόσο, υπάρχουν φορές, αντιμετωπίζουν την ανέμελη ζωή, φαίνεται ότι ζούμε μια «συμπληρωματική ζωή», κάτι που προστέθηκε, ένα συναίσθημα που προστέθηκε, επειδή είναι μόνο μια πίστη, η ζωή τρέχει όμορφα, των επιχειρήσεων idem, και ούτω καθεξής ότι η ζωή είναι ένα κόμμα (...).

Αλλά υπάρχουν και άλλες νοσταλγικές στιγμές οφείλεται σε μια αντανάκλαση, μια εικόνα που το υποσυνείδητο καθαρίζει τον πυρήνα, υπάρχουν grumblings, ασυναρτησίες, απορίες, μια σκοτεινή κατάσταση κυριεύει.

Επειδή, είναι η αξία της ζωής ανησυχεί, όπως άλλωστε θεωρείται ότι η ζωή που ζούμε δεν είναι "αιώνια", και αυτή η νοσταλγία σημαίνει, επίσης, την ευθύνη, διότι εκτιμά πως παίρνουμε τη ζωή!

Αυτό μας ανησυχεί εμμονή, γιατί η επιθυμία και προθυμία να "ζωντανά" πέρα ​​από όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες, αλλά ξεπεραστεί από τη μη αναστρεψιμότητα του χρόνου, επειδή οι συνθήκες, από τη μία πλευρά, θα εξασθενημένους οργανικά κατασκευή μας, ενώ η φυσική ύπαρξη.

Επιπλέον, επειδή γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η φυσική ύπαρξη, ένα υλικό σώμα, είναι υποχρεωτική, γιατί τελειώνει σαφώς την επιδείνωση του υλικού, αναλώσιμων, η οποία είναι η περίπτωση της ανθρωπότητας.


Έτσι, αυτή η προσδοκία αφήνουμε την παρούσα συζήτηση για το θέμα μας «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» με αυτές τις εκτιμήσεις. Antonio Cardoso