"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 262

Het leven is kortstondig een natuurlijke gebeurtenis, gezien de specificiteit dat het leven is dit aspect dat is uniek omdat het is vluchtig, als een ontwerp materiële leven.

De materiële wereld, dat is de huidige waarin wij leven, is het niet mogelijk om de kennis van de 'bovennatuurlijke' hebben, omdat nog een stap gebeuren (...) na het falen van dit leven materiaal.

Het betekent dat de mislukking van deze materiële wereld hebben deze kennis is dat de onverenigbaarheid tussen de "bovennatuurlijke en het materiaal."

Ten aanzien van de "dingen" we hebben deze ervaring in ons lichaam-materie, bederfelijke, terwijl fysieke bestaan ​​van een "life stuff" te leven, omdat we zo organisch gevormd.

Wat betreft de 'bovennatuurlijke', want het is iets vreemds, wereldvreemd, niet beperkt tot de materiële wereld, een diametraal oppositie die hen scheidt.

Natuurlijk, wat het is "materiaal", verwijst naar de zaak, dat is 'bovennatuurlijke', is een staat voorbij zaak superioriteit, "verhevenheid".

Dit is de boeking na de ervaring van de huidige "leven stuff" waarin we leven, wanneer er sprake is van hun uitsterven door orgaanfalen, terwijl fysieke bestaan ​​te leven in een body-kwestie.

Dat wil zeggen dat deze uitsterving die optreedt in "bepaalde persoon", zoals fysieke bestaan ​​om te leven in een lichaam materie onder de voorwaarden van de natuurwetten die onvermijdelijk eindigt.

Het verstrijken van de tijd (...), zal "bepaalde persoon" desactualizando, terwijl fysieke bestaan, een "life stuff" te leven, steeds kortstondig zijn aardse verblijf, omdat meer benadert de eindigheid van het leven.

Echter, er zijn momenten, het gezicht van de zorgeloos leven, lijkt het erop dat we leven een 'aanvullend leven ", iets dat werd toegevoegd, een gevoel dat werd toegevoegd, want het is alleen een geloof, het leven loopt prachtig, het bedrijfsleven idem, enzovoorts dat het leven een partij (...).

Maar er zijn andere nostalgische momenten als gevolg van een reflectie, een inzicht dat het onbewuste schuurt de kern, zijn er gemopper, kruipend, verwarringen, een donkere toestand grijpt.

Want, het is de waarde van het leven betreft, zoals ook wordt gedacht dat het leven dat we leven is niet "eeuwig", en dit nostalgie betekent ook verantwoordelijkheid, omdat het beoordeelt hoe we leven?!

Dit verontrust ons obsessie, omdat het verlangen en de gretigheid om "live" voorbij alle hindernissen en moeilijkheden, maar overwonnen door de onomkeerbaarheid van de tijd, omdat de omstandigheden, aan de ene kant, zal organisch verzwakte onze bouw, terwijl het fysieke bestaan.

Bovendien, omdat a priori wetenschap dat fysieke bestaan, een stoffelijk lichaam, is verplicht gesteld, omdat duidelijk einde de verslechtering van het materiaal, vergankelijke, wat het geval van de mens.


Dus deze verwachting lieten we het huidige discours over ons thema "onomkeerbaarheid van de tijd" met deze overwegingen. Antonio Cardoso