«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 198

Ο χρόνος είναι ο προδιάθεση που μεταφράζει την πραγματοποίηση κάτι που αναμενόταν (...) για κάποιο χρονικό διάστημα, ήταν δυνατό να ακολουθήσει μία προκαθορισμένη διαδρομή λόγω της επιθυμίας να επιτευχθεί.

Στη ζωή που ζούμε, ασχολούμαστε με βεβαιότητες και τις αβεβαιότητες, και οι αβεβαιότητες στη συνέχεια να έχουν πικρή γεύση ιδιαίτερα την αρνητικότητα ότι άρρωστος.

Η απογοήτευση για την αποτυχία χαρακτηρίζεται από την αρνητική απόδοση, προκαλεί απογοήτευση, μια μελαγχολική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την αποτυχία.

Τα ελλείμματα είναι απαραίτητα στερήσει μια ολόκληρη κατάσταση και την κατάσταση ορισμένων προοπτικές που αποτυγχάνουν να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα να επηρεάζουν την ψυχική και συναισθηματική κατάσταση.

Είναι κατανοητό ότι όλοι μια επιτυχημένη εμπειρία σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που προσελκύουν «μαθήματα», επειδή είχαν παραμεληθεί και η αποτυχία ήταν αναπόφευκτη.

Ο χρόνος είναι άμεση και αναγκαία συνέπεια του πλαισίου που εξασφαλίζει ακρίβεια ορισμένων προοπτική, ειδικά για την εμπειρία τους στην ισορροπία εξέφρασε την πεποίθηση ότι δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την σκοπιμότητα της.

Ό, τι είναι, υποβάλλεται σε έλεγχο από την ανάλυση και την παρακολούθηση ορισμένων υποθέσεων, αν είστε υπέρ ή κατά, και ο καλύτερος τρόπος προς τα εμπρός υποδεικνύεται ως η κατάλληλη λύση.

Ο χρόνος έχει να συμπληρώσει το αμετάκλητο που ορίζεται ειδικά για το σκοπό αυτό από την κατανάλωση τη στιγμή και όλο το χρονοδιάγραμμα, επειδή ζει σε αυτή τη στενή σχέση.

Με το μοναδικό αποστολή της ειδικότητας τους, να καταστεί μη αναστρέψιμη κάτι (...), ότι προς το παρόν είναι να είναι στιγμιαία καινοτομία, όμως, και κατά τη διάρκεια της «απόγειο της αυτή τη στιγμή," γιατί ιστορικό γεγονός καταγράφεται ως τέτοια (...).

Ο χρόνος είναι κατηγορηματική και αποφασιστική, ιδιαίτερα επειδή η μη αναστρεψιμότητα ήδη βιώνουν μια ζωή "έζησε" ότι οι συνθήκες τέτοιες στιγμιαία, θεωρήθηκε ως τέτοιο (...) για τη μείωση της ασημαντότητας.

Ωστόσο, αν αυτό δεδομένη στιγμή έχουν «κάτι πρόσθεσε" για να του δώσει την κακή φήμη, αν ναι, το χρόνο ή τη στιγμή της δόξας είναι να αναφέρονται ως σχετικό γεγονός, αξιοσημείωτο.

Οι εμπειρίες είναι καλό ή κακό, και το πρώτο αφήνουν την αίσθηση της ευημερίας, παρήγορο, στην οποία πλήρης παθήσεις που οδηγούν σε καλή προδιάθεση.

Στην πραγματικότητα υπάρχει μια βαθύτερη κατανόηση για ορισμένες περιπτώσεις, το αρνητικό συναίσθημα του κάτι (...) ότι καταδικάζω των οποίων η σημασία αποδίδεται σε αυτόν ως παράλογη.


Ωστόσο, το ερώτημα που καθορίζεται νοοτροπία ότι "αιτία" δυσφορία, επιστρέφει ένα ορισμένο ευερεθιστότητα, μια ακατάλληλη κατάσταση για προβληματισμό, ειδικά για τους τραυματίες στο εσωτερικό, υποσυνείδητα, λόγω καταθλιπτικά συμπτώματα, τα οποία μπορεί ή δεν μπορεί να συμβεί.

Η ανθρωπότητα έχει φυσιολογική σχέση με το χρόνο, με δεδομένη την ευθυμία του «μεγάλο χρονικό διάστημα» έχει παρέλθει, η συνενοχή που τους ενώνει άρρηκτα.

Έτσι, λόγου μας ζήτησε την ακριβή κατεύθυνση για να αφήσει μερικές σκέψεις σχετικά με το θέμα των «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου." Antonio Cardoso