«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 249

Η μη αναστρεψιμότητα έχει ένα σύνολο γκολ καταναλώνουν όλο το "χρονοδιάγραμμα", επειδή είναι η αποστολή τους, που εξελίσσεται στο χρόνο, μια άμεση συνέπεια.

Η δράση του την πάροδο του χρόνου είναι λανθάνουσα (...) αν και inexplicita γιατί το κάνει δεν είναι σαφώς έκδηλη.

Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη ότι όλα τα "τελευταία στιγμή" είναι κάτι που δεν μπορεί να αντιστραφεί, το φαινόμενο της μη αναστρεψιμότητας του χρόνου.

Η μη αναστρεψιμότητα δεν έχει όρια, ενεργεί αυτόνομα και η δράση της είναι αποτελεσματική μόνο με σκοπό να μετατρέψει τη φορά ήταν (...), να γίνει νεκρός να είναι ήδη μη αναστρέψιμη.

Το χρονικό διάστημα ή το χρόνο γίνεται μια στιγμιαία κορυφή (...) λόγω της μη αναστρεψιμότητας, επειδή κάθε στιγμή ή τη στιγμή μετατρέπεται σε «τελευταία φορά».

Εκτός από αυτό ενιαίων κριτηρίων που η μη αναστρεψιμότητα έχει στο σύνολό της »χρονοδιάγραμμα, είναι να ενισχύσει άλλες στιγμές της« ανακούφισης »και ότι για το λόγο αυτό θα πρέπει να είναι ιστορικό γεγονός.

Η μη αναστρεψιμότητα, προκειμένου να διαφυλαχθεί η «ιστορία» που γράφεται κάθε φορά, μια φορά γιατί καταναλώνει τις στιγμές, στιγμές, και αυτά θα πρέπει να δοθεί ιστορικά και τα οποία ως εκ τούτου έχουν άνιση μεταχείριση.

Αυτή η ανισότητα είναι σε σχέση με ένα συγκεκριμένο άτομο, ιδίως, ο οποίος ζει μια στιγμή ή μοναδική στιγμή, και κρατούσε στο φαντασιακό της και μπορεί να θυμηθεί την ανάμνηση εκείνης της εποχής ως "χρόνος" στη μία πλευρά.

Από την άλλη πλευρά, είναι το γεγονός ότι έγινε είδηση, ένα αξιοσημείωτο γεγονός που πληρούν τις απαιτήσεις του παρόντος τέλεια τριάδα, χρόνο, τόπο και χρόνο, και ότι αναπόφευκτα ήταν η «ιστορική στιγμή», η οποία εκφράζεται σε πολιτισμικές κεκτημένο.

Ωστόσο, ένα εσωτερικό προβληματισμό, μια εικόνα που φέρνει σε ορισμένες αναμνήσεις του «παρελθόντος» και διαπίστωσε, κυρίως ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή διατηρείται στη φαντασία, στην πραγματικότητα, ως αποτέλεσμα την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων.

Είναι η αυξανόμενη κολλεγίων που κυριεύει εκείνες τις στιγμές που αναγνωρίζει κάποια δυναμική, η οποία εκφράζεται με τον ειδικό τύπο, και υπενθυμίζει το επιχειρηματικό πνεύμα κάποιου ενέργειας.

"Ο χρόνος που χρειάζεται" ανεξίτηλα καταγραφεί στη μνήμη, η εμφάνιση αυτών των γεγονότων, επειδή είναι καλές εποχές, αξίζει να το διατηρήσει την ικανοποίηση αυτού του την εμπειρία του παρελθόντος.

Η έλξη προς ορισμένες φορές, περιέργως ήδη μια «τελευταία φορά», και άλλα μέρη όπου περπάτησε, μερικά από αυτά τα μέρη "έζησε" και εγκαταστάθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα ήταν ταυτόχρονα έζησε και "φανταστεί πριν» και ότι συνέβη στην πραγματικότητα .

Είναι μια κατάσταση του μυαλού που παραμένει συνδέεται με ορισμένες εμπειρίες με επίδειξη των εν λόγω καλές στιγμές που η ζωή με κάποια νοσταλγία θυμόμαστε.

Στη ζωή και στο χρόνο στον οποίο ζούμε και εξακολουθεί να συνδέεται με τη συνάντηση ότι «τελευταία φορά», η οποία κατά τη διάρκεια της το πέρασμα του χρόνου, θα διαγράφοντας επίσης, όμως μερικές φορές αυτά τα σενάρια είναι παρόντες που θυμίζει όλα και πάλι.


Έτσι, λόγου μας με την πρόθεση να αφήσει κάποιες περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα της "μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτόν τον τρόπο. Antonio Cardoso