"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 306

De "materiële leven" is één en ondeelbaar, en dus de verplichting om te leven is het noodzakelijk en categorisch, dat de mensheid in het algemeen en de betreffende persoon is zo ingediend.

Boven alles, de voorwaarde dat we autonoom met body-materie zijn gevormd als fysiek bestaan, onderworpen aan natuurwetten is de corruptie van de materie in het gezicht van de afbraak.

In feite is ieder van ons, is een personage in deze "real life" scenario, als we bedenken dat onvermijdelijk een "lange termijn", wat overeenkomt met "leven".

Alleen deze periode van "timeline" die bepaalde persoon heeft de duurzaamheid van "materiële leven en het leven op aarde," meer of niet, die varieert van persoon tot persoon, natuurlijk.

Die leven in de huidige mondiale ruimte waarin wij actief zijn, als geheel situaties heelal met pretenties, wensen en verlangens, frustraties, teleurstellingen.

Een contingentie van het menselijk leven in die vorm banden met verschillende schakels van liefde, vriendschap, sociaal en anderen.

Maar we weten dat alles is zo vluchtig (...) omdat het materiaal, maar geabsorbeerd alle ervaringen, emoties en gevoelens: als liefde, vertrouwen, liefde, geluk, oprechtheid, vreugde, of nostalgie etc.

De overtuiging dat afkomstig is van een gezonde state of mind, een intuïtie voor de waarheid in wat wordt beschouwd, vooral omdat het is gebaseerd op het argument van deze zekerheid dat het leven geleefd niet "eeuwig", eindigt wanneer het orgel falen van het systeem.


Het is hetzelfde als een beperkte tijd, dat de mensheid leeft, omdat, bij een verblijf van "leven" door fysieke bestaan ​​enerzijds.

Anderzijds, in dit geval wat wenselijk is, is het orgaan waaraan het is onderworpen gezond en krachtig betekent vitale functie voor het bezit van leven.

Het omgekeerde geval is gelijk aan de mens in het algemeen en de bepaalde persoon kan fysiek bestaan, die een orgaan waarvan orgaanfalen gekenmerkt door disfunctioneren van de essentiële componenten, waardoor de persoon bezit "niet te leven."

De fysieke verschijnsel dat optreedt in bepaalde persoon, terwijl het fysieke bestaan, op zijn orgaanfalen, waarneembaar door zijn natuurlijk prachtige actie, omdat het wordt gedoofd, die een einde aan (...), wat zich vertaalt naar "stoppen met leven" kwam .

Het is een tijdelijke dit keer een tijdelijkheid die leeft (...) Echter, rekening houdend met de vergankelijkheid van het leven, is het niet mogelijk om dit aspect zo fundamenteel dat de mensheid wordt onderworpen door deze beperking het hoofd.

Zo kan de verwachting een paar overwegingen achter te laten op ons thema "onomkeerbaarheid van de tijd", die op deze manier. Antonio Cardoso