"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 305

Op het moment (...) treden talloze situaties, namelijk: het geval was in de "laatste keer", van de "huidige tijd en die zal optreden in de" toekomst ".

Je kunt het niet uitdrukken in aantallen, en dus niet kwantificeerbare (...) deze universele grootheid, dat is de tijd om het grote universum van situaties te melden, met name vanwege de onveranderlijke karakteristieke, echt, zonder begin en zonder einde (...).

Oefenen op de "tijd" al onze doeleinden, om iets wat je wilt bereiken, omdat we het gebruiken, want het is overgeleverd aan de genade, geschikt om wat we van plan zijn.

Waarvan de ontvankelijkheid we het hebben, de relaties die we onderhouden met haar zijn smal en worden bestendigd in de grote "timeline" die volgen van generatie op generatie.

Zijn verblijf is constant en uiterst cruciaal om de levens van de mensen die harmonieus samenleven zijn universele grootheid.

De afmetingen van de tijd; verleden, heden en de toekomst bevatten onmiskenbare waarheden (...) en waarop de "verleden momenten," vormen de historische register, een cultureel erfgoed, een wildernis van gebeurtenissen die vereeuwigen in de tijd.

En met betrekking tot de "last time" is het reconstrueren bijzondere ervaring leefde echter de herinnering aan de "huidige tijd" produceert een "intellectuele illusie 'iets dat we geloven in de tijd.

Maar in de loop van de negatieve uitkomst, die vruchteloos verwachtingen waren, met als hoogtepunt met frustraties, teleurstellingen, omdat elke potentiële werd besteed door de energetische activiteit omdat men geloofde.

 De grootte van het "toekomstige tijd" is een icógnita echter de illusie en fictie opgelost zoals de mogelijkheid voor de weergave van deze scenario dat gunstige verschaft.

Wonen bepaalde tijd in de tijdigheid van de "Today" betekent ster in het verhaal dat onuitwisbaar schrijft omdat het iets duurzame en veilige, die nooit zal extingido markeert.

Het is geen paradox, maar iets concreets, een authentieke weergave van "tijd" wordt impliciet gemeld en virtualiteit van zijn protagonisten, voor iets dat gebeurde (...).

Het blijft latent (...), maar in de verbeelding een beschrijving van deze gebeurtenissen dat de tijdsaanduiding.

De "huidige tijd" verzekert zekere continuïteit (...) is echter plotseling en van voorbijgaande aard, dit tijdstip is doorslaggevend, die voorspelt hoe veelbelovend iets beëindigen van een toekomst.

Aangezien deze intenties worden solide, omdat zij in het bezit van iets fundamenteels voor hun zeer groot belang, die meer deze sterke en onwrikbare overtuiging vergroot.

Zo, de verwachtingen van de "huidige tijd" dat iets positiefs ziet, vooral omdat het geeft de perceptie dat gunstige werkelijkheid.

In afwachting van meer kan enkele gedachten over ons thema "onomkeerbaarheid van de tijd", die op deze manier te verlaten. Antonio Cardoso