«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 307

Η πολλαπλότητα των καταστάσεων που συμβαίνουν στο χρόνο είναι η ομοίωση του στοιχεία αναφοράς των οποίων ποικιλομορφία των γεγονότων είναι μέρος της μεγάλης συλλογής της "χρονοδιάγραμμα" το σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο στον οποίο ζούμε.

 Οι εκδηλώσεις είναι πολλές: περιστασιακές και άτυπα, πολιτική, οικονομική, θεσμική και την κοινωνία των πολιτών εν γένει, που σχετίζονται με τους ανθρώπους και τους άλλους.

Η σχέση με τους ανθρώπους χαρακτηρίζονται από τις επιπτώσεις που προκαλούν αυτές τις ίδιες σχέσεις, δηλαδή: τον ενθουσιασμό, την αμηχανία, το συναίσθημα, τη νοσταλγία ή απογοήτευση πράγματι υπάρχει σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις.

Γι 'αυτό είναι απαραίτητο για να αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση ως μια ευκαιρία για αλλαγή στην αναζήτηση για διάλογο, προκειμένου να τονωθεί η αντανακλαστική ικανότητα και την κατασκευή ενός πληθυντικό όραμα βασισμένο σε μια ορθολογική λογική.

Αυτές οι σχέσεις, όταν ιδρύθηκε στη ζεστασιά και το πνεύμα της φιλίας και γόνιμη δίνοντας έτσι την συναισθηματικότητα, μια διαδικασία η οποία θα ενισχύσει σύγκριση μεταξύ ατόμων με τους ίδιους σκοπούς και τους στόχους που η ουσία αυτών των συσχετισμών προωθήσει άλλες ειλικρινείς και μακροχρόνιες σχέσεις.

Αντικειμενικότητα αυτών των βεβαιοτήτων ανοίγει ένα χώρο διαβίωσης των οποίων οι επιρροές είναι αμοιβαία, ένα πλεονέκτημα που έχουν τα αποτελέσματα σε ορισμένους ανθρώπους να παράγουν θετικά αποτελέσματα.

Αυτός ο πλούτος, μεμονωμένα, από τη μία πλευρά, με δεδομένη την καλή υποκείμενη εγγενή χαρακτήρα στο «κάποιος», κυρίως από τη σημαντική εμπειρία ετερογενών ανθρώπων, η οποία είναι μεταδοτική για την αντικειμενικότητά τους που εμπνέει μεγαλύτερη ασφάλεια και ορθολογισμού.

Από την άλλη πλευρά, είναι οι συναισθηματικοί δεσμοί υπεύθυνη για τη σύνδεση αυτών των δεσμών που συνδέουν τους ανθρώπους στην πολιτιστική ζωή που εκτιμά την ανοικοδόμηση της προσωπικότητας, σε διαμετρική αντίθεση με την πνευματική και ατομικιστική άποψη.

Η συμπεριφορά και η παραλαβή των κοινωνικών και ηθικών αξιών σε όλη την κοινωνία είναι επιθυμητό να συμβεί, τα οφέλη που απορρέουν από την τήρηση του επειδή διέπουν τις ορθές πρακτικές και να διεξάγουν Σταυρού.

Η σχέση που οι άνθρωποι αναπτύσσουν με το κράτος, έχει την τάση να κοινωνικής δραστηριότητας, αλλά και προσωπικά, η οποία επιδιώκει την προσωπική και επαγγελματική ολοκλήρωση, μέσω των μηχανισμών και διάφορα προσβασιμότητας που διαπερνούν μια σειρά από τρόπους για την κοινωνική σχέση είναι πιο αποτελεσματική.

Η συνύπαρξη στην κοινωνία, μεταφράζεται από τα μέτρα που ενθαρρύνουν τους ανθρώπους τι πρέπει να είναι η κατάλληλη αποδοχή της συμπεριφοράς των κοινωνικών κανόνων, σύμφωνα με τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις καθώς και τα δικαιώματά τους, την αφομοίωση των αξιών και των ομολόγων ότι η υγιής συνύπαρξη και την αρμονική .

Η διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις είναι απόδειξη, και κοινωνικές συγκρούσεις συμβαίνουν κατ 'ανάγκην, αλλά η κοινωνία παρουσιάζεται ως μια μονάδα, στην οποία τα συμφέροντα της κάθε ισοδύναμο προς το συμφέρον όλων.

Οι δράσεις που επιδιώκουν πολιτικούς να υπερασπιστούν πληθώρα μία ολόκληρη κατηγορία στην οποία αυτοί οι λόγοι κεφαλιά υπέρ της κοινότητας στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που βλέπετε εκπροσωπούνται ικανοποιητικά.

Ωστόσο, όλες αυτές οι αναφορές σε μια γλώσσα που προσδιορίζει κάποια υπαγορεύει ότι πρέπει να διατηρηθεί στην κοινωνία, καλή κοινωνικούς κανόνες και το πώς οι πολίτες έχουν τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις για την κοινωνία και το κράτος.

Αυτή η ελεύθερη και ανεμπόδιστη αλληλεπίδραση έχει ουσιαστική αξία που αντικατοπτρίζονται σε κοινωνικούς φορείς της, από τη μία πλευρά, η κοινωνία η οποία διευθύνεται από το κράτος υλοποιεί έργο και κώδικες συμπεριφοράς της.

Από την άλλη πλευρά, είναι αυτή η ηθοποιός του οποίου η εμπειρία είναι στην κοινωνία στην οποία ανήκει, γενικά, και το συγκεκριμένο πρόσωπο που πρέπει να πληρούνται, ατομικά ή συλλογικά τα κρατικά σχέδια που σημαίνουν την κοινωνική πρόοδο και την ευημερία.

Έτσι, με την προσδοκία ότι η ομιλία του μας μπορεί να αφήσει μερικές σκέψεις σχετικά με το θέμα της "μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτόν τον τρόπο. Antonio Cardoso