"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 303

De menselijke soort heeft de missie van de tijd vertegenwoordigt, het podium, dat is de globale wereld waar we staan, dat de mensheid in het algemeen en de betreffende persoon, geef dit beeld dat het leven van ieder reproduceert, op basis van de route waar u recht op.

Want dit is 'timeline' die bepaalde persoon is onderworpen, omdat het per se moet een "life stuff" te leven, die verantwoordelijk is voor het en de route het u geeft.

Ze zijn echter ontheven van deze verantwoordelijkheid, die door het ongeluk het leven niet had "lucky" om uw route te rijden, nadat roemloos weg van de gezelligheid van de mensheid geweest.

We verwijzen die door de rampzalige omstandigheden die voortvloeien uit rampen en andere situaties die de uitkomst daarvan was fataal.

Ja, inderdaad, deze "ongelukkige" gekenmerkt door indirect onvermijdelijkheid, kan uiteraard niet verantwoordelijk worden gehouden voor een atypische route in strijd is met hun wensen gehouden.

Het is waar dat deze "ongelukkige" niet profiteren van de cursus, die volgens welke hij "passage" zou bepalen kon nemen, terwijl het fysieke bestaan, bepaalde "materiële leven" te leven.

Dat is echter het bleek zo tragisch en rampzalig als fysieke bestaan ​​gekoppeld aan een verblijf van "leven" die persoon abrupt werd gestopt om hem, van aangezicht tot zijn uitsterven wat betekent dat stoppen met leven.

Dit ongeluk, iets sinister, een onomkeerbare gebeurtenis die inherent zijn aan de menselijke conditie, zeker niet voor de beste redenen, niet aanvaardbaar om dit te laten gebeuren, maar onder deze "onvoorspelbaarheid" flipperen uitzonderlijke en katastrofisch omstandigheden.

Inderdaad, de "tragedie" beschrijft iets dramatisch, een triest einde dat zich voordoet in het leven van mensen en in welke dimensie van het menselijk bestaan ​​is geraakt met deze subtiele doom die contrasteert met de "geluk en geluk" impliciet de man en de vrouw in dichter bij jou.

Het is deze verwachting, die zin dat wordt gegeven aan de wereld en het leven, de huidige wereldwijde ruimte waarin we leven, voer hoop voor geluk te leven naast elkaar bestaan, de vreedzame principe desssa bestaan ​​als nodig is en slechts aan één kant.

Aan de andere kant, omdat de man en vrouw, de tijd en de wereld om ons heen, want naast elkaar bestaan ​​middelen tegelijk bestaan, die deze kans aan ervaring dat de mensheid verenigt om de wereld wereldwijde ruimte waarin woont in "gemeenschap" al loopt opgericht in de tijd.

Zo te leven, het is om de duurzaamheid in het bijzonder "timeline" een zekere "leven" die ofwel zolang imperatief van de menselijke conditie aanzienlijk door de wens en het plezier van het leven te verzekeren.

Het convergent dit idee van "verlengen" zo lang mogelijk hun fysieke bestaan ​​overigens mensheid kent "vergankelijkheid."

Echter, we stil te houden dit plan, meer dan een obsessie, een passie "latente" maar gezonde en legitieme nobel gevoel voor het leven

Aldus kan de verwachting enkele overwegingen reactie op ons thema "onomkeerbaar tijd." Antonio Cardoso