«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 237

Ο χρόνος είναι πάνω από την ανθρωπότητα και όλη την κοσμική χώρο, το σύνολο των ουρανίων σωμάτων, όλα φυσική περιοχή του σύμπαντος, φυσικών και ορυκτών πόρων και η συνακόλουθη εξέλιξη των ειδών, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων.

Αλλά ως εξέλιξη του ανθρώπου που απορροφάται από την έννοια, ενώ η φυσική ύπαρξη που ζει σε ένα υλικό σώμα, και ως εκ τούτου ο όρος εξαντλητική χρόνο που ο καθένας θα ζήσει τελικά.

Αυτή η σιωπηρή κατάσταση στη ζωή της ανθρωπότητας, και το συγκεκριμένο άτομο, conscencializa, η ατομική αξία που ο καθένας φέρνει μέσα.

Και γι 'αυτό είναι ότι το πρόσωπο η παροδικότητα της ζωής από τη σπανιότητα που καλύπτει αντί να σχετικοποιείται το ζαλισμένος παροδικότητα που φέρνει η ζωή.

Μάλλον η ζωή γίνεται πιο σημαντική, και τη σφοδρή επιθυμία για τη ζωή που προκύπτουν στο άτομο είναι μια σταθερά, ιδιαίτερα η ιδέα της εγγενούς αξίας του, όπως η ζωή, είναι μία και αδιαίρετη.

Η ζωή είναι μοναδική σε ένα συγκεκριμένο άτομο, έτσι ώστε να είναι διαισθητικό και στιγμιαία τρόπο να φανταστεί κανείς, μετά από όλα η αλήθεια είναι μπροστά σας, η οποία χαρακτηρίζεται από τη ζωή ζει.

Βεβαιωθείτε, όμως, ότι δεν είναι μια τεχνητή σκέψης, το άτομο θέλει να διατηρήσει τη ζωή, που ξέρει πώς να είναι αποτελεσματικά και πρακτικά για να μπορείτε να εκχωρήσετε αξέχαστες αξία.

Αυτό το συναίσθημα να τον κυνηγά σε αναμονή για την πιο γνωστό, ειδικά η σχέση της με τη σύγχρονη ζωή έχει.

Ωστόσο, αυτό συμβαίνει σε σας και να θυμάστε ότι finitude τους ως ανθρώπινη ύπαρξη εξαρτάται ephemerality της «επίγειας ζωής και της υλικής ζωής."

Τερματισμός, φυσικά, ως υπαρξιακό σχέδιο που υποβλήθηκε για την ανθρωπότητα γενικά την εμπειρία μιας «επίγειας ζωής και της υλικής ζωής."

Αυτή η ψυχική πράξη που το άτομο κάνει, αναφέρεται στην αντικειμενικότητά της, στο συμπέρασμα ότι η αλήθεια της ζωής του, μετά από όλα είναι ενδοτική την ιδέα της παροδικότητας, από τη μία πλευρά.

Από την άλλη πλευρά, προετοιμάζονται να ζήσουν σε ένα σώμα-ύλης, αναλώσιμων, με ένα ορισμένο χρονικό διάστημα της ζωής, μια χρονική περίοδο χωρίς συγκεκριμένη, έτσι μεταβλητή από άτομο σε άτομο.

Κατά συνέπεια, το περιεχόμενο της σκέψης σας είναι τώρα πιο πλήρεις αποδείξεις για το εύρημα αυτό.

Ζει νοσταλγικά όμηρος ιδέα της εξαφάνισης του ως ανθρώπινη ύπαρξη, την υποβάθμιση των συνθηκών των φυσικών νόμων.

Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενα αποσπάσματα, η οργανική σύνθεση ότι η ανθρωπότητα σχηματίζεται, το σώμα-ύλης, αναλώσιμων και την ψυχή, το πνεύμα.

Η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας έχει χορηγηθεί για την υπόθεση αυτή παρέχει εκ των προτέρων, το ένα και μοναδικό "αποτέλεσμα".

Αυτό είναι, συγκεκριμένα, την εξαφάνιση του, όταν ανεπάρκεια οργάνων του καθενός.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι, όταν η εξαφάνιση του ατόμου για την εμφάνιση της ανεπάρκειας του οργάνου, το οποίο σημαίνει ότι «δεν ζουν πλέον,« το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο είναι exitinção σας ως φυσική ύπαρξη.

Ωστόσο, με δεδομένη την οργανική σύνθεση που σχηματίζονται, το σώμα-ύλης, αναλώσιμων και την ψυχή, το πνεύμα, αυτό το τελευταίο μέρος, διότι είναι "υπερφυσικό",. είναι συγκεκριμένη εικονικότητα σας.

Ως εκ τούτου, αυτή η εικονικότητα για να μην είναι το υλικό, υπερισχύουν των οποίων η τύχη (...), λόγω της πολυπλοκότητας και του "inacesssibilidade" γνωρίζουν τις "INS και outs" στον υλικό κόσμο μας.

Έτσι, λόγου μας ζήτησε την ακριβή κατεύθυνση για να αφήσει μερικές σκέψεις σχετικά με το θέμα των «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου." António Cardoso