«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 292

Το πέρασμα του χρόνου είναι ιδιαίτερα σημαντική λόγω της σημασίας που απεικονίζει μια αρχή της ζωής ενός συγκεκριμένου προσώπου που προκύπτει με την πρώτη εκπαίδευση, βασική προϋπόθεση για τους περισσότερους ανθρώπους.

Είναι πράγματι τα πρώτα χρόνια της ζωής που όλοι, ή μάλλον με τον τρόπο αυτό, το οποίο είναι κατ 'ανάγκην, ωστόσο σηματοδοτήσει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ειδικά για να βρει έναν ιδιαίτερο τρόπο για να φτάσει ορισμένο είδος της εκπαίδευσης που θέλετε.

Αυτή η ανησυχία εξοπλίσει όλο το περιεχόμενο για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που κρίνεται αναγκαία επειδή περιέχει μια ολόκληρη πρωτοβάθμια και σημαντική αφομοίωση, η οποία είναι βέβαιο ότι θα διαμορφώσουν ως πρόσωπο, μια προσαρμογή για τη ζωή που θα έχουν για το μέλλον.

Σε προσοχή σε αυτό λεπτομέρεια μπορούμε να σχεδιάσετε μια διαδρομή, η οποία θα είναι η διαδρομή που πρόσωπο για την επίτευξή τους, ενώ αφομοιώνοντας τη γνώση που υλοποιούν στην πρακτική ζωή τους.

Όπως μπορείτε κατανόηση ορισμένων πραγματικότητες σκοπούς γίνονται στόχοι των ψηφισμάτων, οι οποίες εκφράζονται από τη μεγάλη επιθυμία και το κίνητρο που είναι απαραίτητο αποκτήσετε την αίσθηση που σας επιτρέπει να χρησιμοποιείτε με προσοχή.

Ωστόσο, αν conscencializa την πραγματικότητα της ζωής που ζει για την ικανοποίηση σας εμπειρία στην αξιολόγηση αυτής της σχέσης που υποδηλώνει κάποια «επιπολαιότητα».

Διότι, αν εσωτερικεύει, μια εικόνα που καταλαμβάνει αμέσως ως «η φωνή του υποσυνείδητου» το άρπαξε με την πραγματικότητα (...).

Ο ενθουσιασμός, ειδικά το θαύμα της ζωής (...), τώρα σε αντίθεση με την αίσθηση της νοσταλγίας που κάνει ενημερωθείτε της "ανθρώπινης ιδιαιτερότητας» του, η οποία είναι στην πραγματικότητα μια «υλικής ζωής» τελειώνει, ενώ υπάρχει φυσική για να ζήσει στο υλικό σώμα.

Αυτός ο περιορισμός που αναφέρεται στην ανακάλυψη της «ζωής» η ίδια, επειδή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι εφήμερο και ότι η σημερινή ζωή που ζει δεν είναι απόλυτη, αλλά μάλλον ralativiza.

Η επιθυμία αυτή ιδρύθηκε από τη φιλοδοξία να ζήσουν μια «πραγματική ζωή», βλέπει χύνεται κρύο νερό σε αυτό το σκεπτικό, το γεγονός ότι η υλοποίηση γεμίσει το μοντέλο ικανοποίηση σας, αλλά τώρα γνωρίζει η υπόθεση αυτή θέλει διακαώς να επεκτείνει το υψηλότερο χρονοδιάγραμμα διαμονή τους σε αυτό το "υλικής ζωής ".

Έτσι επαναληφθεί αυτή τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί την προσαρμογή, τη διόρθωση ορισμένων επιθυμίες και τις φιλοδοξίες για την παραίτηση που μετά από όλα, "πεπερασμένου" του είναι ένα γεγονός, επειδή είναι οργανικά αποτελείται από το σώμα-ύλης, αναλώσιμων στην συγκεκριμένη περίπτωση σας και να περάσουν στην ανθρωπότητα .

Γνωρίζοντας, χωρίς αποκλεισμούς ότι είναι το σώμα-ύλης, αναλώσιμων, υπό τις προϋποθέσεις των φυσικών νόμων, η προκύπτουσα οργανική αποσύνθεση και το υλικό είναι κατασκευασμένο.

Ωστόσο, αυτή η μη αναστρέψιμη ζωτικής σημασίας ζήτημα αποτελεί προϋπόθεση για την ανθρωπότητα που την ερμηνεύει ως «αναπόφευκτη» για την παγκόσμια χώρο μας, όπου ζούμε.

Έτσι, με την προσδοκία ότι η ομιλία μας μπορεί να αφήσει μερικές σκέψεις σχετικά με το θέμα των «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου." Antonio Cardoso