«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 298

Στην εποχή που ζούμε, υπάρχει πάντα χώρος για κριτική σκέψη σχετικά με ένα συγκεκριμένο θέμα, προκειμένου να εξετάσει τους ισχυρισμούς και λόγους, διαφορετικές απόψεις, επιτρέποντας εξέταση και αναλυτική συζήτηση ορισμένων θεμάτων.

Ότι ιδιαίτερα "χρόνο" να γίνει έγκαιρα αυτές οι συζητήσεις, σε βάθος ανάλυση από την ευαισθητοποίηση, ιδίως με την επικέντρωση των διαφορών που είναι θολή από το μέτρο της αυστηρότητας που απαιτείται σε αυτές τις συζητήσεις.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα ορισμένο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όταν ορισμένα ζητήματα δεν πρέπει να καθυστερήσει άλλο, αλλά συζητούνται στα ψηφίσματα των διαφορετικών καταστάσεων είναι κατάλληλα.

Ο σκοπός της ενεργοποίησης της κριτικής σκέψης είναι, προκειμένου να υλοποιηθούν διαφορετικές εμπειρίες με τη μορφή της δράσης και σκέψης σχετικά με ορισμένα θέματα.

Σε αυτή την συζήτηση που προνόμια ο επεμβατικός έρευνα και την κριτική ορισμένων θεμάτων για τα οποία έχουμε αντιμετωπίσει διάφορα ζητήματα, μεταξύ των οποίων «ανθρώπινη ιδιαιτερότητα" βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των θεμάτων.

Τα διαφορετικά πλαίσια που λαμβάνονται υπόψη, που κυμαίνονται από πλαίσιο σε πλαίσιο και οι πραγματικότητες των θεμάτων πολύ προσεγγίσει τον πυρήνα της "πρόβλημα" με ιδιαιτερότητες, σύμφωνα με την οποία, η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά.

Στη ζωή και στο χρόνο, έχουμε γίνει μάρτυρες αμείλικτη επιδίωξη (...) ο εξανθρωπισμός, είναι το κύριο πρόβλημα και σχετίζεται με την κατάσταση του ανθρώπου ως ανθρώπου "ένα έργο σε εξέλιξη», αν λάβουμε υπόψη αφενός πεπερασμένου της ως φυσική ύπαρξη , ζουν μια «ουσία της ζωής».

Από την άλλη πλευρά, ο χαρακτήρας που απορροφούν και η οποία άνδρα και της γυναίκας, είναι μια πραγματικότητα.

Αλλά να γίνει πιο ανθρώπινη, ειδικά σε πράξεις μας και τις δράσεις, συμπεριφορές και στάσεις, είναι πολύ διαφορετική, ιδίως η χρήση που δίνουμε στη ζωή σχολαστικά !.

Ίσως το γεγονός ότι δεν ξέρουμε σε "ουσία" του, και αυτό το σκοταδισμό επικρατεί.

Επειδή το «υλικό εμπειρία" να ασκήσει μέρα με τη μέρα, γιατί κάθε μέρα "γεννιούνται και πεθαίνουν,« υποχρεωτική έκτακτης ανάγκης της ανθρώπινης κατάστασης μας.

Ωστόσο, η εμπειρία που έχουμε είναι περισσότερο υλικό από ό, τι «οποιαδήποτε άλλη», επειδή το άγνωστο.

Η περατότητα του ανθρώπινου είδους περιορίζεται στο υλικό κόσμο, το οποίο είναι η τρέχουσα παγκόσμια χώρο όπου ζούμε, όμως, που ζει και σβήνει από την εμφάνιση της ανεπάρκειας του οργάνου και του υλικού που σχηματίζονται.

Σε αυτή την υπόθεση ότι η ανθρωπότητα έχει αμετάκλητα υποβάλλονται, καθιστά το αίτημα ότι «η προβαλλόμενη εξανθρωπισμό" περνούν δίπλα από το δύσβατο της την κατανόησή τους.

Επειδή ζούμε μόνο μια «προκαταρκτική» περίοδο της ζωής, διότι, στο σύνολό της είναι ένα σύνολο, έτσι ώστε να είναι πλήρης, αυτό που συμβαίνει είναι ότι ζουν μόνο σε ένα μέρος που είναι αυτή η μοναδική εμπειρία που η ανθρωπότητα έχει «υλικής ζωής».

Όπως είναι λογικό, επειδή η πληρότητα της πραγματικής ζωής δεν είναι αυτή η «ουσία της ζωής" που ζούμε, υπάρχει ένα στοιχείο «υπερφυσικό», δηλαδή είναι η ψυχή-πνεύμα, εκείνο για το οποίο δεν έχουμε αυτή την εμπειρία στην παρούσα υλικό κόσμο στον οποίο ζούμε .

Μια εμπειρία "άγνωστη", ανήκει στην «υπερφυσικό», έτσι ώστε η πολυπλοκότητα του θέματος που περιέχει είναι διαμετρικά αντίθετη από τις γνώσεις τους, ασυμβίβαστη με το υπάρχον υλικό κόσμο, επειδή είναι διαφορετικές πραγματικότητες (...).

Με φυσικά, πώς θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε το "υπερφυσικό"; Είναι κάτι άγνωστο που επικρατούν, ακόμα και από τον ανταγωνισμό τους, δεν είναι αναμίξιμο υλικά και υπερφυσικό;!

Έτσι είναι η «υλικής ζωής" που ζούμε στην παρούσα κατάσταση όπου βρισκόμαστε, η οποία είναι παγκόσμιο χώρο μας, είναι ένα "έργο σε εξέλιξη".

Ζούμε στην ομοιότητα του «αίθουσα αναμονής» ως τον προθάλαμο της αληθινής ζωής (...) που δεν είναι υλικό, αλλά «υπερφυσικό».

Έτσι, με την προσδοκία ότι η ομιλία του μας μπορεί να αφήσει κάποιες περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα της "μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτόν τον τρόπο. Antonio Cardoso