"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 145

Tijd is cruciaal in het leven van het individu, wiens begin is even essentieel ontwerp dat materialiseert bij zijn geboorte, een begin van het leven van hun aandoening als individu.

Een set van situaties voordoen onherroepelijk in het leven van het individu om de toewijzing van de overname van de rechtspersoonlijkheid en de koppeling van hun geschiktheid voor de rechten en plichten die het hierbij wordt opgelegd als een fundamenteel begrip van de wet.

Met het recht op leven dat de staat behoudt zijn burgers, en in elke staat deze co-verantwoordelijkheid ten opzichte van de burger.

Er zijn andere internationaal kader van de rechten die "ruwweg" elke persoon is verbonden.

Gewoon om te gebruiken, in voorkomend geval, de bevoegde Jurisdictional Instances.

De noodzaak van waardigheid is een onvervreemdbaar recht (...) om de primaire oorzaak van de mensheid als harmonieus samenleven van de oprichting van deze relaties met haar stakeholders.

Het is zo de afgifte van dit existentiële ogenblik als een individu hem wordt erkend door internationale acts gevalideerd in de totstandkoming van de rechtsstaat en de constitutionele infrastructuur (...).

Het is nu tijd stimulant die deelt met de mens, met name de wederkerigheid van voordelen, is immers een onderlinge samenwerking, waarin zowel zichzelf zien.

Maar de tijd om het individu altijd weet de weg voor hun samenwonen die verre tijd die vóór stamt uit een lange tijd verstreken is geweest.

Menselijke waardigheid begeleidt het individu en de volheid van zijn geestelijke vermogens, en deze vrije oefening om u deze legitiem en belangrijk recht geven.

De kwetsbaarheid van het lichaam en geest, zijn tekenen van onze menselijkheid, een gemeenschappelijke lotsbestemming die gelijk is aan alle (...) is een raadsel, een mysterie, een uitdaging.

Echter, er is een handicap en voor hun begrip, waarom dit "zwakte" dat resultaat onbekwaam uiteraard van het individu voor het leven staat.

Juist omdat het organisch gevormde lichaam door materie, bederfelijke, onder de natuurlijke omstandigheden waaraan het wordt blootgesteld.

Dus wat is sterfelijk is niet te genezen, de samenloop tussen leven en dood, tussen kennis en de onbekende oorzaken nostalgie, vreest het ongemak
.
Naast alle medische vooruitgang bij het verlengen van het leven door "nobele instinct" om te overleven, de grenzen zijn onomkeerbaar in dat proces (...).

Dus de pijn is een aangekondigde dood, vertraagd en pijnlijk, de patiënt, geduldig zal bedriegen veroordeling voor de resterende, zodat u alleen verlangen en lust voor het leven.

Een doel te behouden, is nog steeds "studeren" tegenslag sinds de confrontatie tussen leven en dood, meer latent (...) aan zijn slachtoffers die onomkeerbaar doen bezwijken, is het dringend noodzakelijk, dit "onderzoek" als een vorm van menselijke waardigheid aan hen wijs de waardigheid ze verdienen, enerzijds, en anderzijds, weg van het lijden.

Dus beoordeeld we dat "in het nauw gedreven" dood of tot de eerste situatie, in het toerekenen van de waardigheid die in tegenstelling tot deed verlengen het lijden (...) en als de tweede situatie is dat de "onderzoek" dat we hebben gekozen of de overtuiging vervagen dat het leven uit te breiden tot "alle kosten", ondanks het lijden.

Waar de familie is niet "los" van deze werkelijkheid de intrinsieke verbanden vastgesteld en de pijn van het missen van "iemand" zoveel je wilt.


Dus onze discours zocht de juiste richting om wat meer inzicht te laten op het onderwerp van de 'onomkeerbaarheid van de tijd. " Antonio Cardoso