«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 282

Τα μονοπάτια οδηγούν σε συγκεκριμένη κατεύθυνση ένα μονοπάτι που περνά μέσα, ωστόσο, όπως έχουμε περιγράψει αυτό το ταξίδι συνειδητοποιήσαμε ότι εκλεπτύνει στο δρόμο του, η οποία εξέφρασε περιορισμό.

Είναι σαν ο δρόμος που έχουν στενέψει έτσι ώστε να δείχνει ιδιαίτερη διαδρομή μέσω της οποίας να περπατήσει.

Στο κατώφλι αυτής της διαδρομής αντιλαμβανόμαστε ότι μια ενιαία κατεύθυνση οδηγεί αμετάκλητα σε ένα συγκεκριμένο "χρονικό διάστημα», ότι συγκεκριμένο άτομο πρέπει να ζήσει όπως διαμονή "επίγεια ζωή και το υλικό της ζωής», ένα σώμα-ύλη, ενώ η φυσική ύπαρξη.

Αυτό σημαίνει ότι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο έχει το "χρονοδιάγραμμα", δηλαδή μια ζωή της μονιμότητας, ενώ η φυσική ύπαρξη, που ζουν σε ένα σώμα-ύλης, αναλώσιμων, υπό τις προϋποθέσεις των φυσικών νόμων που κορυφωθεί με επακόλουθη υποβάθμιση του.

Ωστόσο, η παροδικότητα της ζωής είναι γεγονός, και κάθε άτομο εξαρτάται κατ 'ανάγκη από το χρόνο σας, όπως η ζωή κατοικία, καθώς παίρνει αυτό το "χρονοδιάγραμμα", αμηχανία που δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την ανθρώπινη κατάσταση μας, ως "έργο σε εξέλιξη ! "

Αν λάβουμε υπόψη πάνω απ 'όλα επειδή είμαστε οργανικά αποτελείται από το σώμα-ύλης, αναλώσιμων, από τη μία πλευρά.

Από την άλλη πλευρά, η ψυχή ή το πνεύμα, το οποίο δεν σημαίνει «δυαδικότητα» της ζωής, για όλα αυτά που έχουμε πει σε προηγούμενα αποσπάσματα μας, "Η ζωή είναι μία και αδιαίρετη," τι εννοούμε είναι ότι το φαινόμενο ότι η ζωή περιέχει, δηλαδή η φάση της φύσης του, ένα σημαντικό μέρος και το άλλο πνευματικό.

Και αρχίσαμε να εξηγήσω, είναι ένα υλικό μέρος, το οποίο είναι η τρέχουσα ζωή που ζούμε και γι 'αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ενός σώματος-ύλης, αναλώσιμων, ευαίσθητα στην υποβάθμιση, όπως είναι φυσικό σε όλα αυτά είναι θέμα, υποβαθμίζουν με συνακόλουθη δράση «υλικό της διαφθοράς," ότι οι οργανισμοί υπόκεινται.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η μόνη εμπειρία που η ανθρωπότητα έχει είναι αυτή η εμπειρία, το σκυρόδεμα που είναι η σημερινή κατάσταση μας, όπως είναι το θέμα σε ανεπάρκεια οργάνων του, υποβαθμίζει, ένα κράτος που αποσυντίθεται σαφώς να είναι το θέμα.

Ωστόσο, υπάρχει μια ιδιαιτερότητα, η οποία είναι η ψυχή ή το πνεύμα, "μια υπερφυσική ζωή,« δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε την ύπαρξη αυτής της «μεταμόρφωσης», επειδή περίγραμμα της γνώσης αυτής είναι «δυσπρόσιτες».

Ακριβώς λόγω της ασυμβατότητας της «γνώσης» της διαμετρική επιβολή χωρίζει το "υπερφυσικό" πράγματα.

Ειδικά για να διευκρινίσει ότι ως «υλικό κόσμο», μπορεί να έχει σημαντική εμπειρία που είναι η εμπειρία ότι η ανθρωπότητα έχει, ειδικά όταν κάποιος αποτυγχάνει να ζήσει, η οποία οδηγεί στην εμφάνιση της ανεπάρκειας του οργάνου του.

Επειδή ζούμε σε αυτόν τον «υλικό κόσμο», γνωρίζουμε τι συμβαίνει καθώς το ίδιο "υλικό κόσμο», και όχι περισσότερο από αυτό.

Και ως εκ τούτου, η εμπειρία που πληρότητα της «υπερφυσικής ζωής" αδύνατον να γνωρίζουμε το περίγραμμα του, επειδή είναι «δυσπρόσιτες», αποτελώντας έτσι την "λογική διαίρεση», η οποία είναι σημαντική, είναι το υλικό, ανήκει για να παρουσιάσει το υλικό μας κόσμο, που είναι το ρεύμα που ζούμε.

Τι είναι το "υπερφυσικό", ανήκει σε αυτή την ειδική μία "μεγαλείο" είναι "υπερφυσικό" δεν είναι σαφώς ανήκουν στο υλικό μας διάσταση, και έτσι θα κρατήσει την άγνοια σας! (...).

Έτσι, με την προσδοκία ότι η ομιλία του μας μπορεί να αφήσει μερικές σκέψεις σχετικά με το θέμα της μη αναστρεψιμότητα του χρόνου, κάναμε αυτό τον τρόπο. Antonio Cardoso