«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 284

Ζώντας μια «υλική ζωή" στην τρέχουσα παγκόσμια χώρο στον οποίο δραστηριοποιούμαστε, είναι, ωστόσο, να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο σε αυτό τον κόσμο που ζούμε, γιατί η ζωή μας είναι πέρα ​​από το εφήμερο, είναι επίσης προσωρινή.

Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ότι "κάποιος" ζει σε αυτόν τον υλικό κόσμο είναι προσωρινή, φευγαλέα πράγμα (...).

Είναι το πεπρωμένο της ζωής του ανθρώπου να ζήσει μια «ουσία της ζωής» υπόκειται σε προσωρινή διαμονή υποβάλλεται σε σώμα-ύλης, αναλώσιμων, επιρρεπή σε συνθήκες φυσικών νόμων.

Σαφώς βιολογική σύνταγμα μας είναι μέρος ενός σώματος υλικού, αναλώσιμων, τότε το θέμα είναι ότι, δεδομένου ότι υποβαθμίζει το φυσικό φαινόμενο που πρέπει αναλόγως.

0 πορεία του κάθε ατόμου είναι μια πρόκληση που προκαλεί τη σωστή προσέγγιση στάση απέναντι στη ζωή, η οποία αντιμετωπίζει αντιμετωπίζει αυτή την πραγματικότητα, η οποία έχει μια αρχή, αλλά τελειώνει (...), ενώ η φυσική ύπαρξη να ζουν σε ένα σώμα-ύλη.

 Είναι ψύξη ότι συνειδητοποιούν ότι μετά από όλα τη ζωή που ζείτε είναι μια "χίμαιρα", μια φαντασία, όμως αλήθεια, επειδή δεν υπάρχει ζωή, γιατί αισθανόμαστε.

 Τι είναι το αποτέλεσμα σας (...) κάτι που είναι καθ 'ομοίωσιν ως θεατρική σκηνή "η αυλαία πέφτει," και εμείς αναθεωρηθεί ακριβώς όπως τους πρωταγωνιστές της, όπως ακριβώς η ζωή είναι κάτι τραγικό και καταστροφικό.

 Ένα εφήμερο πέρασμα των οποίων το αποτέλεσμα μας βάζει σε "άδειο" ένα τίποτα, μια απόλυτη απουσία της πραγματικότητας είναι αυτό που αφαιρείται κατά τη σύναψη της ζωής, από τη συνέχειά του (...).

 Αν, μάλιστα, δεν έχουμε ως στάση ότι η ζωή είναι ουσιαστικά το υλικό, ενώ ζούμε στον «υλικό κόσμο», η οποία είναι η τρέχουσα παγκόσμια μας χώρο.

 Ωστόσο, η ζωή μας δεν περιορίζεται σε αυτή την «ατελή ζωή» που ζούμε ως φυσική ύπαρξη, που υποστηρίζεται από έναν οργανισμό-ύλης, αναλώσιμων.

 Ως ένα πείραμα ήταν, η ζωή που ζούμε στο παρόν «υλικό κόσμο» είναι πράγματι μια "προκαταρκτική" κάτι πιο συγκεκριμένο, αλλά δεν εμφανίζονται σε αυτήν την τρέχουσα παγκόσμια χώρο που ζούμε, υπάρχουν όμως σε μια άλλη διάσταση που δεν είναι γήινα και το υλικό.

Το «υλικό κόσμο», είναι η τρέχουσα γνώση του τι είναι υλικό, αυτό είναι ό, τι είναι προφανής (...) η παγκόσμια χώρος στον οποίο ζούμε, όπως το "υπερφυσικό" Ποτέ δεν ξέρεις, δεδομένου ότι πρόκειται για κάτι με " υπερφυσικό ειδικότητα "εκείνο για το οποίο η γνώση είναι ασύμβατη το γνωρίζουν.

 Τι είναι το "υπερφυσικό" είναι μια άλλη διάσταση που δεν είναι γήινα ή υλικό, έτσι ώστε να είναι διαμετρική αυτό γνωρίζοντας το πρόσωπό της αντιπολίτευσης να «προσβασιμότητα» του.

 Έτσι λοιπόν η προσδοκία μπορεί να αφήσει κάποιες περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα μας «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου." Antonio Cardoso