Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου (...) 289

Ο χρόνος ανανεώνεται κάθε στιγμή (...), μια εγγενή δύναμη που μετατρέπεται σε κάτι νέο με τον ίδιο «χρονοδιάγραμμα», είναι σταθερή σε σταδιακή και ατελείωτη πορεία του (...).

Επειδή συντελείται ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (...) αυτή την πρωτοφανή χρονική αντίληψη στην «Ιστορία του Χρόνου».

Κυρίως επειδή ο χρόνος υπήρχε πάντα (...), αλλά είναι η ιστορία που αναφέρει αυτόν να είναι το "υπερφυσικό εξοχότητά."

Η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει την πάροδο του χρόνου μια στενή σχέση και ως εκ τούτου άρρηκτη τους δεσμούς που τους συνδέουν.

Συνενοχή, σαν το πρόσωπο του ίδιου νομίσματος και αν ήταν, αφενός, η ανθρωπότητα γενικά και το συγκεκριμένο άτομο χρειάζεται το "πολύτιμο χρόνο» για ό, τι κάνετε.

Από την άλλη πλευρά, ο χρόνος που εκθέτει το έλεος της ανθρωπότητας, έτσι ώστε να απομακρύνεται από το πλήρες δυναμικό της.

Δεδομένου ότι κάθε μέρα είναι το ίδιο, ο χρόνος προσφέρεται να διαθέσει είκοσι τέσσερις ώρες κάθε μέρα, και ούτω καθεξής, ένα αυθεντικό αναζωογονήσετε το "χρονοδιάγραμμα", να περάσουν τις μέρες, μήνες, χρόνια, αιώνες, εποχές, εποχές κλπ, και ο χρόνος είναι πάντα ίση.

Αλλά εμείς που πήγε μέσα από αυτό, δεν μπορεί να τον συνοδεύουν, καθώς περπατά διαδρομή του πάντα (...).

Ειδικά επειδή εμπειρίες μας (...) ένα σύμπαν των διαφόρων καταστάσεων που "έμπειροι" και experenciadas.

Όπως ο ίδιος συνεχίζει το ταξίδι του (...) μη αναστρέψιμη, καθώς αντιμετωπίζουμε συνέλαβε Μαρτίου σταθερό περιεχόμενο ατελείωτη πορεία τους (...) η ακόλουθη.

Τα επιχειρήματα για το όραμα που έχουμε για την ώρα, είναι στην πραγματικότητα αυτό το συγκεκριμένο προδιάθεση για έπαινο, επειδή σχηματίζεται την πεποίθηση που απορρέει από την παρουσία τους για την ανθρωπότητα, «άπειρη και πραγματική αντίληψη."

Αυτή η αντίληψη που έχουμε γι 'αυτόν, ο οποίος θεωρείται από δυναμικές ένα διαχρονικό σχεδιασμό του που φέρει το μέλλον.

 Ειδικά να ενταχθούν κόσμο αινιγματική ολόκληρο το σύμπαν μας καταστάσεις για τις οποίες υπάρχουν συγκλίνουσες λύσεις.

Οι οποίοι καθοδηγούνται από αυτό το "πραγματικό χρόνο και συγκεκριμένα,« στις οποίες κατέχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και των οποίων η διαφάνεια των συζητήσεων συγκεντρώσει συναίνεση.

Στη ζωή και την εποχή στην οποία ζούμε η οποία επιδιώκει ο χρόνος λήψης αποφάσεων που συμμορφώνονται με το πνεύμα που συγκλίνει με την επιτυχία που σηματοδοτεί ορισμένες πορεία της τρέχουσας κατάστασης αυτής "πραγματικό χρόνο" που απολαμβάνουμε.

Έτσι, η προσδοκία ότι η ομιλία μας μπορεί να αφήσει μερικές σκέψεις σχετικά με την «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου." Antonio Cardoso