"De onomkeerbaarheid van de tijd (...) 279

In feite is de "materiële leven" die bepaalde persoon moet hebben om te leven is het noodzakelijk dat gezaghebbende levensecht zijn, dat is de stroom die onomkeerbaar begint en eindigt in onze materiële wereld uitdrukt.

Ja, het is waar we leven in een 'materiële leven "onder voorbehoud van vluchtigheid, omdat de houder van het lichaam-materie, bederfelijke, dat iedereen leeft als fysieke bestaan.

Natuurlijk, gezien de levensduur van elke persoon, die variabel is, die kan X of Y, duidelijk afhankelijk van de tijd die ieder kan een lang verblijf in deze "materiaal leven", meer of niet.

Het is dus duidelijk dat de erkenning van deze imperatief van de menselijke conditie, die concreet is leef een "life stuff" in de goede zin waarschuwen ons mee te nemen om dit concreet resultaat in het leven van mensen te overwegen.

Het is om te leven als fysieke bestaan ​​in een lichaam materie gevoelig voor zijn eindigheid, wanneer het zich voordoet door orgaanfalen die zijn gemaakt, een onomkeerbare onvermijdelijkheid.

De continuïteit van het leven van elke persoon in deze materiële wereld is er een die strikt genomen "iemand" leidt het leven gegeven door middel van geweld die daaruit voortvloeien, belichaamde de harmonie en geluk, een totale afwezigheid van "geen zwakheid", emotionele of psychologische, die wordt uitgedrukt in een gezond leven en welzijn.

Echter, doet niet af aan de intrinsieke veronderstellingen "materiële leven", dat deel uitmaakt van het, alsof de inhoud het ware van 'dingen' goed is of niet, die zich vertalen in hindernissen en moeilijkheden, een leven vol tegenslag, of percepties, ambities, wensen en verlangens.

Het is veelzijdig al deze huidige situatie, die bepaalde persoon woont, want het is ervaren in de huidige "materiële leven", een uitgeoefend routine van dag tot dag, die is gebaseerd op het feit dat de praktische waarvan gebruikswaarde wordt aangevraagd goed en beter te doen.

Echter, dit alles pragmatisme onthulde na de "dilemma" een zware en moeilijke omstandigheden dat het onbevredigend om een ​​"woonde" geconditioneerde haar vergankelijkheid te leven en bijgevolg tot bepaalde "verblijfstijd" onderwerp.

Een verbinding tussen de "persoon en het leven" dit antagonistische ongemak, aan de ene kant is er een brandend verlangen om te leven.

Anderzijds, de categorische opleggen van deze veronderstelling dat er iets dusver ontcijferen (...) decodeert, omdat de "materiaal life" eindigt feit wat kwestie gevoelig is voor de beschadiging en degradatie.

Deze lezing "onverbloemd" met betrekking tot de "ultieme einde van het leven" in de manier waarop de mensheid wordt geconditioneerd, is voor sommigen een totaal "scepticisme".

Als inderdaad, voor deze "sceptici" die nog geen duidelijke voorstelling van het onderwerp, misschien vanwege zijn complexiteit, maar een zekerheid hebben dit leven wat materiaal eindigt, echter ontevreden over de uitkomst van de "materiële leven" .

Wij hebben echter aangestipt onze eerdere fragmenten, dit "materiaal life" in feite einden, maar menselijke specificiteit bestaat uit toevoeging van dit organische component, body-materiaal, enerzijds houdbaar.

Aan de andere kant, de ziel-geest, een "verhevenheid" bovennatuurlijke maakt deel uit van een hele menselijke persoon, echter, alleen de ervaring van de huidige "materiële leven", omdat wij leven deze ervaring, zoals we weten, want elke persoon eindigt onomkeerbaar wanneer het optreden van zijn orgaanfalen.

Zoals bovennatuurlijke specificiteit, dat we ook goed getraind in de schuur "ziel-geest, de materiële wereld is de huidige onze wereldwijde ruimte wordt onverenigbaar om hun begrip, met name de 'ontoegankelijkheid' dat over die vraag neemt.

Zo, onze spraak getracht om precies richting tot een paar overwegingen achter te laten op het thema 'onomkeerbaarheid van de tijd. " Antonio Cardoso